Ο τάφος του αγνώστου στρατιώτη εξωτερικεύει την έννοια της φιλοπατρίας, συγκεντρώνει τα στοιχεία μιας υψηλής πατριωτικής πράξεως και αποτελεί τη φανερότερη εκδήλωση του οφειλόμενου επαίνου και της δόξας που πρέπει να ακολουθεί τη μνήμη των πεσόντων και την εθελουσία τους υπέρ της πατρίδας…
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εκτόξευε φοβέρες στον Ιμπραήμ: «Όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μήτε πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε. Και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ’ το από το νου σου».
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Ένα πράγμα φοβόταν μόνο: τους Έλληνες, τους «προσκυνημένους» όπως τους αποκαλούσε, «Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου», έλεγε στα απομνημονεύματά του.
Μην τους φοβάστε. Απάνω τους Έλληνες! Έλληνες σήμερα εγεννήθημεν και σήμερα θα πεθάνομεν για τη σωτηρία της πατρίδας!
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΈΝΟΙ ΥΠΉΡΧΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΠΆΝΤΟΤΕ.
ΈΛΛΗΝΕΣ! ΨΗΛΆ ΤΟ ΚΕΦΆΛΙ.
Οι Μακεδόνες δεν μπορούν να ζούνε σκλαβωμένοι, όλα κι αν τα χάσουνε η λευτεριά τους μένει!
https://youtu.be/L_fvAoLg-0s
ΝΑ ΑΚΟΎΤΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΕΜΒΑΤΉΡΙΟ ΔΥΟ-ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΈΣ ΤΗΝ ΗΜΈΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΦΎΓΕΙ ΚΆΘΕ ΦΌΒΟΣ ΑΠΌ ΜΈΣΑ ΣΑΣ.
Αυτός ο Τσολιάς έχει ορκιστεί: «Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας. Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’ αυτών».
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΊ ΤΑΣ ΣΗΜΑΊΑΣ ΜΈΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΣΤΑΓΌΝΑ ΑΊΜΑΤΟΣ, ΠΟΎ ΘΑ ΈΧΕΙ ΜΕΊΝΕΙ ΕΠΆΝΩ ΤΟΥ.
Ο ίδιος όρκος, η ίδια ανατριχίλα. Η ίδια περηφάνια για τον ίδιο όρκο, από γενιά σε γενιά.
Η θητεία δεν είναι ούτε χαμένος χρόνος, ούτε υποχρέωση. Μα καθήκον Ιερό των Ελλήνων, βγαλμένο από κόκκαλα Ιερά. Που ξέμειναν στους αέρηδες να ασπρίζουν στα κακοτράχαλα βουνά της Αλβανίας, τέτοιες μέρες το 1940.
Aπ'τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά και σαν πρώτα ανδριωμένη χαίρε ω χαίρε ελευθεριά.
ΚΑΙ ΘΑ ΦΟΒΗΘΕΊ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΌ;
ΝΤΡΟΠΉ ΣΕ ΑΥΤΟΎΣ ΠΟΥ ΈΔΩΣΑΝ ΤΈΤΟΙΕΣ ΕΝΤΟΛΈΣ. ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΈΝΟΙ.
Θα βρεθεί πάλι ένας ΓΈΡΟΣ του ΜΟΡΙΆ να πει εκείνο το ΑΘΆΝΑΤΟ: ΦΩΤΙΆ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΎΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΈΝΟΥΣ.
Φοβούνται μήπως γράψει κάποιος / κάποια δημοσιο-πορνο-γράφος από το "Πρώτο Φλέμα" ή από τον "Σκάει" αρθρίδιο τύπου "πρόκληση! Εύζωνος της Προεδρικής Φρουράς χωρίς μάσκα σε δημόσιο χώρο!".
Το σύμβολο της Ελληνικής
ΑπάντησηΔιαγραφήλεβεντιάς
και το σύμβολο της
φ ί μ ω σ η ς,
της ψυχολογικής
α σ φ υ ξ ί α ς...
(...και τη μύτη μέσα
σού'παμε ρέ...θές να φας
πρόστιμο;
...τέρμα οι ευγένειες...)
Έλεος...όποια πέτρα κι αν σηκώσω...
ΔιαγραφήΟ τάφος του αγνώστου στρατιώτη εξωτερικεύει την έννοια της φιλοπατρίας,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγκεντρώνει τα στοιχεία μιας υψηλής πατριωτικής πράξεως και αποτελεί τη φανερότερη εκδήλωση του οφειλόμενου επαίνου και της δόξας που πρέπει να ακολουθεί τη μνήμη των πεσόντων και την εθελουσία τους υπέρ της πατρίδας…
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εκτόξευε φοβέρες στον Ιμπραήμ: «Όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μήτε πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε.
Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε.
Και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ’ το από το νου σου».
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Ένα πράγμα φοβόταν μόνο: τους Έλληνες, τους «προσκυνημένους» όπως τους αποκαλούσε,
«Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου», έλεγε στα απομνημονεύματά του.
Μην τους φοβάστε. Απάνω τους Έλληνες!
Έλληνες σήμερα εγεννήθημεν και σήμερα θα πεθάνομεν για τη σωτηρία της πατρίδας!
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΈΝΟΙ ΥΠΉΡΧΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΠΆΝΤΟΤΕ.
ΈΛΛΗΝΕΣ! ΨΗΛΆ ΤΟ ΚΕΦΆΛΙ.
Οι Μακεδόνες δεν μπορούν
να ζούνε σκλαβωμένοι,
όλα κι αν τα χάσουνε
η λευτεριά τους μένει!
https://youtu.be/L_fvAoLg-0s
ΝΑ ΑΚΟΎΤΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΕΜΒΑΤΉΡΙΟ ΔΥΟ-ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΈΣ ΤΗΝ ΗΜΈΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΦΎΓΕΙ ΚΆΘΕ ΦΌΒΟΣ ΑΠΌ ΜΈΣΑ ΣΑΣ.
ΧΡΉΣΤΟΣ ΜΑΚΕΔΏΝ
Αέρα...αέρα. Φώναζαν στα βουνά επιτιθεμενοι και κατατροπωναν τους εχθρούς...τώρα εδώ μήπως το ξαναφωναξουν επειδή κάποιοι τους τον στερουν ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεωργέ έγραψες ....!
ΔιαγραφήΌσο για τον τσολιά στην φωτογραφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο Τσολιάς έχει ορκιστεί:
«Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας.
Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’ αυτών».
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΊ ΤΑΣ ΣΗΜΑΊΑΣ ΜΈΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΣΤΑΓΌΝΑ ΑΊΜΑΤΟΣ, ΠΟΎ ΘΑ ΈΧΕΙ ΜΕΊΝΕΙ ΕΠΆΝΩ ΤΟΥ.
Ο ίδιος όρκος, η ίδια ανατριχίλα.
Η ίδια περηφάνια για τον ίδιο όρκο, από γενιά σε γενιά.
Η θητεία δεν είναι ούτε χαμένος χρόνος, ούτε υποχρέωση. Μα καθήκον Ιερό των Ελλήνων, βγαλμένο από κόκκαλα Ιερά. Που ξέμειναν στους αέρηδες να ασπρίζουν στα κακοτράχαλα βουνά της Αλβανίας, τέτοιες μέρες το 1940.
Aπ'τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδριωμένη
χαίρε ω χαίρε ελευθεριά.
ΚΑΙ ΘΑ ΦΟΒΗΘΕΊ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΌ;
ΝΤΡΟΠΉ ΣΕ ΑΥΤΟΎΣ ΠΟΥ ΈΔΩΣΑΝ ΤΈΤΟΙΕΣ ΕΝΤΟΛΈΣ.
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΈΝΟΙ.
Θα βρεθεί πάλι ένας ΓΈΡΟΣ του ΜΟΡΙΆ να πει εκείνο το ΑΘΆΝΑΤΟ:
ΦΩΤΙΆ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΎΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΈΝΟΥΣ.
Αμήν και πότε.
Ο θεός να μας σκεπάζει
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα παιδιά
και να γεμίζει η καρδιά
μας κουράγιο και θάρρος!
Φοβούνται μήπως γράψει κάποιος / κάποια δημοσιο-πορνο-γράφος από το "Πρώτο Φλέμα" ή από τον "Σκάει" αρθρίδιο τύπου "πρόκληση! Εύζωνος της Προεδρικής Φρουράς χωρίς μάσκα σε δημόσιο χώρο!".
ΑπάντησηΔιαγραφή