Πικρές αλήθειες

 

Απόσπασμα από το άρθρο του  Παύλου Τρακάδα:  Εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἐνδημεῖ Ἀρχιερατικὴ ἐπιδημία! με πολύ εύστοχες και επίκαιρες  παρατηρήσεις !

Ολόκληρο εδώ 

Ἀλλοτρίωσις!

Ἂν τὸ πραγματικὸν μέλημα τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἦτο ὁ «πλησίον» τότε δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἐγκολπωθῆ τὰς ἀπόψεις τοῦ πλησίον ἀλλὰ τὸν ἴδιον. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία εἰς μίαν ἔσχατον ἀπόπειραν νὰ «γλυτώση» τὴν κοινωνικὴν κατακραυγήν, ὅτι θὰ εὐθύνεται αὐτὴ διὰ τὴν διασπορὰν τοῦ ἰοῦ καὶ διὰ τοὺς θανάτους, ἔσπευσε νὰ ἀναστείλη τὴν λειτουργίαν της! Ἂν εἶχεν εὐαισθησίαν διὰ τὸν πλησίον, ὤφειλε νὰ παροτρύνη τοὺς πιστοὺς νὰ προστρέξουν ὡς ἐθελονταὶ νοσοκόμοι, διάκονοι εἰς ἀνημπόρους ἡλικιωμένους τῆς κάθε γειτονιᾶς, νὰ εὕρη τρόπους νὰ συνεχίσουν τὰ συσσίτια, ἀλλὰ ὄχι νὰ ἐγκαταλείψη τοὺς πάσχοντας, λέγουσα ἁπλῶς ὅτι ὅποιος ἔχει ἀνάγκην θὰ στείλωμεν τὴν Θ. Κοινωνία ὡς ὑπηρεσία… delivery. Πρὸ πάντων νὰ σπεύσουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἀρχιερεῖς νὰ κοινωνήσουν ἀρρώστους μὲ μεταδιδόμενα νοσήματα.

 

 

 Ὁ ἰὸς τῆς Ἀρχιερωσύνης
Ὁ ἰὸς ὅμως αὐτὸς ἔφερεν εἰς τὰ ὅρια τῆς δοκιμασίας τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν. 

Ὁ Σεβ. Λαγκαδᾶ προσεπάθησε νὰ δικαιολογήση καὶ θεολογικῶς τὴν στάσιν του λέγων «οὐκ ἐκπειράσεις κύριον τὸν θεόν σου» καὶ ἐπεξηγῶν ὅτι, ἐφόσον οἱ ἐπιστήμονες λέγουν ὅτι αἱ συναντήσεις μεταδίδουν τὸν ἰὸν δὲν θὰ συναχθῶμεν ὡς Ἐκκλησία προκειμένου νὰ μὴ θέσωμεν εἰς πειρασμὸν τὸν Θεὸν νὰ μᾶς προστατεύση. 

Δὲν ἐπείρασε τὸν Θεὸν ὅταν ἐκάλεσε μίαν ἱέρειαν προτεστάντισσα νὰ ὁμιλήση εἰς τὴν σύναξιν τῶν κληρικῶν του; 

Δὲν ἐπείρασε τὸν Θεόν, ὅταν συνελειτούργησε μὲ τὸν μὴ ἔχοντα ἀποστολικὴν διαδοχὴν ψευδεπίσκοπον Ὀλβίας;

 Πειρασμὸς εἶναι ἡ τέλεσις τῆς Θ. Λειτουργίας;
Δὲν ἀντελήφθη ὅτι ἡ συμπεριφορά του δὲν ἀπέχει ἀπὸ ἐκείνην τῶν Φαρισαίων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἰσῆλθον εἰς τὸ Πραιτώριον διὰ νὰ μὴ μολυνθοῦν, «ἵνα μὴ μιανθῶσιν ἀλλ’ ἵνα φάγωσιν τὸ Πάσχα», ὁ Χριστὸς ἦτο ἐντός, αὐτοὶ ὅμως ἔμειναν ἔξω. «Τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. Θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι, τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται» (Τίτ. 1,15-16).
Ἐλησμόνησεν ὁ Ἀρχιερεὺς ὅτι ἐξ ἀρχῆς τὸ ζήτημα ποὺ ἐτέθη ἦτο ὅτι ἡ Θ. Μετάληψις μεταδίδει τὸν ἰόν; 

Θὰ πειθαρχήση καὶ εἰς αὐτὸ ἢ μήπως ἤδη «μαζὶ μὲ τὰ ξερὰ κάηκαν καὶ τὰ χλωρά»; 

Τί διαφορὰ ἔχει αὐτὴ ἡ ἔννοια τῆς προστασίας τοῦ πλησίον ἀπὸ ἕνα προτεσταντισμὸν χωρὶς μυστήρια; 

Λυπούμεθα ποὺ τὸ γράφομεν, ἀλλὰ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἔχει ἐκδυτικισθῆ. 

Ἡ ἀπόδειξις: Ὁ γνωστὸς Μάρτιν Σκορτσέζε τὸ 2016 προέβαλε τὴν νέαν του ταινίαν «Σιωπή», ἡ ὁποία παρουσιάζει δύο παπικοὺς ἱεραποστόλους νὰ ἐπιχειροῦν νὰ κηρύξουν τὸν χριστιανισμὸν εἰς τὴν Ἰαπωνίαν. Ἀποτέλεσμα: εἰς τὸ δίλημμα τοπικοῦ ἡγεμόνος νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστιν σώζοντες νεοφωτίστους ἀπὸ τὸν θάνατον, ἀποφασίζουν ὅτι προέχει ἡ ἐπίγειος σωτηρία τοῦ πλησίον. Εἰς τὸ τέλος δὲν χάνουν μόνον τὴν πίστιν τους ἀλλὰ καὶ τὸν ἑαυτόν τους!

 
Κανεὶς εἰς τὰ ΜΜΕ δὲν κάνει ἔκκλησιν νὰ προσευχηθῶμεν εἰς τὸν Θεόν!

 
Ἡ Ἱεραρχία δὲν κηρύσσει μετάνοιαν! 

 
Διὰ τοῦτο ἡ ἐπιδημία θὰ συνεχίση ἕως ὅτου ἐπαληθευθῆ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «οὐ μὴ με ἴδητε ἀπ’ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».