Όσιος Δημήτριος Ο Νέος Μπασαράμπης ...

Η Παρουσία Του Ιερού Σκηνώματος Του στον Μητροπολιτικό Ναό Βουκουρεστίου είναι ένα μεγάλο Πνευματικό Δώρο , Ο Δημήτριος όταν ζούσε είχε Λάβει Το Θαυματουργικό Χάρισμα , έζησε πτωχός και άσημος , Αξιώθηκε να είναι Διδάσκαλος Των Σοφών , Ιατρός των ασθενούντων και Θερμός Πρεσβευτής για Την Σωτηρία όλων μας ...

Γεννήθηκε στο χωριό Μπασαραμπόβ που απέχει από τον Δούναβη 20 χιλιόμετρα και βρίσκεται στο έδαφος της Βουλγαρίας , έζησε τον 13 ο Αιώνα μ.Χ. την περίοδο της Βασιλείας των Πέτρου και Ιωάννου Ασάν , προερχόταν από Ευσεβείς αλλά πτωχούς γονείς , έβοσκε από μικρός αγελάδες στο χωριό Του , η ησυχία του χωριού , η μοναξιά Του , ο Πόθος Του για Τον Θεό Τον Βοήθησαν μέρα με την ημέρα στην Πνευματική Του Πρόοδο ...

Έλαβε από Τον Θεό Το Δώρο Των Καθαρτικών Δακρύων , Της Καθαρής Προσευχής και Των Ταπεινών Στοχασμών , η Ίδια Η Δημιουργία Του Θεού αποτέλεσε για Τον Νεαρό Εραστή Της Βασιλείας Των Ουρανών την πρώτη Σχολή Της Πνευματικής Μορφώσεως , Αγωνίσθηκε κατά των πειρασμών της νεότητας με Τα Όπλα Του Πνεύματος και Προετοίμασε το έδαφος της καρδιάς Του για την Σπορά Της Θείας Χάριτος , το πόσο Προόδευσε στην Αρετή , στην Αγάπη Του Θεού και Ολοκλήρου Της Κτίσεως φαίνεται από το πάθημα Του ...

Πάτησε με το πόδι Του χωρίς να το θέλει ένα πουλί που βρισκόταν μέσα στα χόρτα , ένιωθε λύπη στην καρδιά Του και τιμώρησε το ένοχο πόδι Του , για 3 χρόνια βάδιζε από αυτό το πόδι ξυπόλυτος , με αποτέλεσμα το καλοκαίρι το γυμνό Του πόδι να υποφέρει από τις πέτρες και τα αγκάθια , τον χειμώνα από το χιόνι και τους παγετούς , έφθασε σε Υψηλά μέτρα Πνευματικής Ασκήσεως , πήγε σε ένα Μοναστήρι κοντά στον ποταμό Λωμ , Εκάρη Μοναχός , συνέχισε την σκληρή Του Άσκηση με Αγρυπνίες , Νηστείες και Προσευχές ...

Δεν αρκέστηκε σε αυτούς τους κόπους και την Κοινοβιακή ζωή , έφυγε για την Τέλεια Ησυχία μένοντας σε μια πέτρινη σπηλιά , Αγωνίσθηκε και Παρέδωσε Την ψυχή Του στα Χέρια Του Χριστού , όταν Προαισθάνθηκε Το Τέλος Του , κρύφτηκε ανάμεσα σε δύο μεγάλες πέτρινες πλάκες όπου Ο Όσιος Δημήτριος Κοιμήθηκε , Το Σώμα Του Άφθαρτο παρέμεινε στην σπηλιά Του για 300 Χρόνια , με Θεία Παραχώρηση ο ποταμός Λωμ κατέβασε άφθονα νερά , τα οποία παρέσυραν τις πέτρες της σπηλιάς μαζί με Το Ιερό Λείψανο , Το οποίο σκεπάστηκε με τις λάσπες και τα νερά , παραμένοντας σε αυτήν την κατάσταση 100 Χρόνια , Θέλοντας Ο Θεός να Αποκαλύψει Τον Θησαυρό αυτό , Ευδόκησε να εξελιχθούν τα πράγματα ως εξής ...

Φανερώθηκε Ο Όσιος στο όνειρο μίας νέας κοπέλας , η οποία έπασχε από επιληψία και της είπε , εάν θα με βγάλουν οι γονείς σου από την κοίτη του ποταμού , εγώ θα σε Θεραπεύσω , το κοριτσάκι είπε το όνειρο στους γονείς του , οι οποίοι με Την Συνοδεία Ιερέων και άλλων Χριστιανών , έψαξαν και βρήκαν Το Λείψανο Του Οσίου Δημητρίου , Θεραπεύθηκε η μικρή καθώς και άλλοι ασθενείς , Μετέφεραν Τον Άγιο στην γενέτειρα Του , στην Εκκλησία όπου από μικρός σύχναζε και Προσευχόταν , εκεί παρέμεινε πολλά χρόνια Επιτελώντας Θαύματα ...

Κατά τα Έτη 1769 – 1774 μ.Χ. , ο Ρώσος Στρατηγός Πέτρος Σαλτίκωβ αποφάσισε να πάρει Το Ιερό Λείψανο για να Το μεταφέρει στην Ρωσία , Ο Όσιος Δημήτριος επέστρεψε στο Βουκουρέστι το 1774 μ.Χ. , Τοποθετήθηκε με μεγάλη Τιμή στον Μητροπολιτικό Ναό Των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης , όπου και παραμένει μέχρι σήμερα , Επιτελώντας πολλά Θαύματα και Εκπέμποντας Άρρητη Ευωδία