«Ελέησόν με, Κύριε υιέ Δαυίδ·…» Από αυτό το «Κύριε, ελέησον» ξεκινά και η θεολογία της Νοεράς Καρδιακής Προσευχής

Τι φώναζε η Χαναναία πίσω από τον Χριστό; Τι εκλιπαρούσε; «Ελέησόν με, Κύριε υιέ Δαυίδ· η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται…» Και αφού ο Κύριος δοκίμασε την πίστι της, για να παραδειγματιστούν οι επερχόμενες γενεές μέχρι και σήμερα, έκανε το θαύμα και είπε: «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις».

Από αυτό το «Κύριε, ελέησον» ξεκινά και η θεολογία της Νοεράς Καρδιακής Προσευχής.

Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής ( Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

Δια της ευχής “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” θα κερδίσεις το παν. Δια της ευχής καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Η ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματος. Η ευχή είναι η βάση της τελειότητας. Θα λεπτυνθείτε και θα πετάτε με την ευχή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας, καθαρισμού και αγιασμού από την νοερά προσευχή. Αυτή γέμισε τον παράδεισο από άγιους ανθρώπους (Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής)

Μείνετε στην προσευχή, μείνετε στον αγώνα, να περάσετε τη μέρα σας χωρίς αμαρτία. Όλα τα υπόλοιπα θα δοθούν από τον Ίδιο τον Θεό. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

“Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του, νοερώς και αδιαλείπτως.”
(Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Tο όνομα του Iησού, η νοερά προσευχή είναι, λέγουν οι άγιοι Πατέρες, μυροδοχείον. Tο ανοίγεις, το γέρνεις και χύνεται το μύρον, πληρούται ευοσμίας ο τόπος. Bοάς το “Kύριε Iησού Xριστέ” και αναδίδεται απ’όλες τις αισθήσεις και απ᾿ όλα τα κύτταρα του σώματος η ευωδία του Aγίου Πνεύματος, λαμβάνεις “αρραβώνα Θείου Πνεύματος”. 

«Μύρον ακένωτον» το Όνομα “ΙΗΣΟΥΣ”, δόξα και χαρά ανερμήνευτος, κάλλος αμήχανον, τιμή ακατανόητος, θεία αγάπη ανέκφραστος. Να, λοιπόν, το έαρ το μυροβόλον και άκτιστον της Νοεράς Καρδιακής προσευχής. Και πάντα ταύτα από το«εκκενωθέν μύρον» του Παναγίου Πνεύματος, του Ονόματος του Ιησού, του λαλουμένου εντός ημών εκ της καθαράς καρδίας, της τετρωμένης εκ του θείου έρωτος…»

Γνωρίζετε ότι έχουν βρεθεί πρόσφατα τα λείψανα του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ.

Πριν από ενάμιση αιώνα ο Όσιος προσευχόταν στην έρημο επάνω σε μία πέτρα, και μέχρι σήμερα ενεργεί η προσευχή του. Έτσι γεννιέται με φυσικό τρόπο το ερώτημα: Πού πηγαίνει η κάθε σκέψη μας; Ποιά όρια εγγίζει;

Ο Κύριος λέει στο Ευαγγέλιο: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσιν». Βλέπετε το παράδειγμα του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ.

Έκραζε προς τον Θεό μόνο για τον εαυτό του: «ο Θεός, ίλεως γενού μοι τω αμαρτωλώ!», αλλά από τις συνέπειες βλέπουμε ότι η προσευχή του έχει κοσμικές επιδράσεις σε όλη την ιστορία του ανθρωπίνου είναι. Επί εκατόν πενήντα χρόνια και περισσότερο συνεχίζει να ενεργεί και να διεγείρει σε εκατομμύρια ψυχές τη χαρά της Αναστάσεως.

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ(Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας – τόμος Β’ )

 πηγή