Υπάρχει πιο θλιβερή εικόνα;

Χρόνια πριν, έγραψε η Διδώ Σωτηρίου στα "Ματωμένα Χώματα":

"Πήγαμε στο νεκροταφείο. Ούτε σπιθαμή να σταθείς. Είχανε προλάβει άλλοι, πριν από μας, και πήρανε την πρωτοκαθεδρία. Βγάλανε απ’ τους τάφους λιωμένους κι άλιωτους νεκρούς και βάλαν οι ζωντανοί τα στρωσίδια τους και τα παιδιά τους. Γυναίκες γεννούσανε πρόωρα. Είχε διαδοθεί στους γύρω μαχαλάδες: «Οποια είναι για γέννα, στο νεκροταφείο. Παραστέκουνε και γιατροί!». Γερόντισσες βράζανε νερά για τις λεχώνες με προσάναμμα κόκαλα πεθαμένων!"

 

  

 

Ο αντίλογος :Η ξενιτειά, ο πόνος, η φτώχεια, η απελπισία, η ανάγκη και το ένστικτο της επιβίωσης, αενάως παντού στην ανθρωπότητα. Αναζητήστε τις ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα και σε όλα τα κόμματα και όχι στους αναγκεμένους.

 

Είναι όμως έτσι;