Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020

Η εικόνα ίσως περιέχει: ουρανός, σύννεφο, φύση και υπαίθριες δραστηριότητες 

Κέντρο κάθε εορτής, χαράς και πανηγύρεως στην Εκκλησία μας είναι ο Χριστός και ευκαιρία να Τον δούμε και να πανηγυρίσουμε είναι τα γεγονότα της θείας οικονομίας. Το γεγονός ότι εφηύραμε εκκλησιαστική γιορτή των ερωτευμένων, εκκλησιαστική γιορτή της μητέρας, εκκλησιαστική γιορτή των γραμμάτων κλπ κλπ καταμίμηση του κόσμου που έχασε την χαρά και την ουσία και ψάχνεται να την βρει,αποδεικνύει ότι έχουμε πάψει να γιορτάζουμε την εορτή την ασταμάτητη της Εκκλησίας.

  Όποιος γνωρίζει να εντρυφά στο εορτολόγιο πού μας ετοίμασε η Εκκλησία, να εορτάζει την χαρμόσυνο και κλητή ημέρα του Κυρίου κάθε μέρα και κάθε στιγμή, να πανηγυρίζει σε κάθε θεία λειτουργία , έστω και καθημερινή και να βιώνει την παγκόσμια δοξολογία της κτίσης στο καθημερινό τυπικό, εντός και εκτός ναού, δεν έχει ανάγκη τα δεκανίκια. 

Εορτάσωμεν τω Κυρίω, σημαίνει κάθε μέρα και σε κάθε στιγμή και τόπο να χεις την ανάσταση μέσα σου. Ας ψαχτούμε μήπως την χάσαμε...
π.Π.

6 σχόλια:

  1. Ωραίο κείμενο αδελφέ Τρελογιάννη...
    Χαρά Θεού η γραφή του π.Π.

    Ιννοκέντιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Εορτάσωμεν τω Κυρίω, σημαίνει κάθε μέρα και σε κάθε στιγμή και τόπο να χεις την ανάσταση μέσα σου. Ας ψαχτούμε μήπως την χάσαμε...".Ίσως καλύτερα ας ψαχτούμε,ως νεοέλληνες,αν την είχαμε ποτέ,ώστε να την μεταλαμπαδεύσουμε βιωματικά και στους επόμενους.Βλέπουμε παντού αύξηση της εντροπίας.Την ευχή σας π.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όσοι την προλάβαμε
    σε παππούδες

    και την ξαναβρήκαμε
    επαυξημένη
    σε ασκητές του πνεύματος
    και λειτουργούς του
    που

    ώς πυρός φλόγα

    καψάλισαν την μίζερη
    καθημερινότητά μας

    και υπήρξαν κάποιοι
    που φανέωσε ο Θεός
    στον λαό του
    να τον βγάλουν από

    πολύ βαθύ ύπνο


    όσοι είχαμε λοιπόν
    την ευκαιρία μας

    άν μη τι άλλο
    τουλάχιστον απέναντι στα παιδιά μας και την
    γυναίκα μας
    έχουμε μιά
    μίνιμουμ

    υποχρέωση
    να φωτίσουμε
    την ζωή τους

    και εννοείται και
    όπου αλλού κινούμαστε
    και συναντούμε

    τον πλησίον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ειμαστε πισω πολυ!Καλα λεει το κειμενο,αλλα οι Ελληνες χασαμε την πιστη,πως να καταλαβουμε τα Συναξαρια.
    Σου λενε, και οποιας ομολογιας κ αν ειναι ,εαν τον σκοτωσουν εχθροι για την πιστη του,αυτος παει μαρτυρας.
    Πως γινεται να ερχεται καποιος να μας κηρυσσει ενα αλλο ευαγγελιο και να τον δεχομαστε ευχαριστως ειτε σιωπουμε γιατι εχει την εξουσια?

    Οι περισσοτεροι λενε ''εχουμε την αγαπη.Εαν εχεις αγαπη εισαι ορθοδοξος κ τελειωσε''...
    Οταν ο αγιορειτης Νικοδημος μας λεγει πως η αγαπη εχει μετρο και οριο κ πως αν δεν την μεταχειριστεις οπως πρεπει μπορει να σε χωρισει απο Τον Θεο,ηρθαμε με την αγαπη αυτη στον οικουμενισμο,χωρις να ανοιξη μυτη,πως σας φαινεται?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ειπαμε αγαπη διχως ορια!
    Νασου κ οι επιφανιοι ...χειροτονημενοι αχειροτονητοι ολοι μαζι στην πιστη των μεταπατερων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό πάντως που
    συνήθως ονομάζουμε
    αγάπη

    είναι η φιλιδονία.

    Αγάπη ίσως είναι

    -για αρχή-

    το ν'αντέξεις
    τον άλλο
    (ξεκινώντας
    από τη γυναίκα σου
    και τα παιδιά σου)


    χωρίς όρια

    δεμένος γερά στον
    Στύλο της Εκκλησίας

    κι αντέχοντας
    σύν Θεό
    τον Άδη της ζωής σου

    χ ω ρ ί ς

    υ π ε κ φ υ γ έ ς .

    ΑπάντησηΔιαγραφή