Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020

22 Χριστιανικά Σωματεία με Εθνική ευαισθησία και δογματική αναισθησία

 του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
Τώρα που ολοκληρώθηκε η εκδήλωση διαμαρτυρίας για την προδοσία των Πρεσπών, κάποια πράγματα αξίζει να ειπωθούν και κάποια ερωτήματα να απαντηθούν.
Έστω πως μια ενθουσιώδης λαοθάλασσα 10.000 ατόμων κατέκλυσε το Βελλίδειο συνεδριακό Κέντρο. Αν είναι 22 σύλλογοι, θα μαζεύτηκαν 455 άτομα από κάθε σύλλογο.
Αξιέπαινο, πραγματικά εντυπωσιακό και αξίζουν συγχαρητήρια στον πιστό λαό και στους διοργανωτές. Η κυβέρνηση πήρε ένα ηχηρό μήνυμα πως η προδοσία της Μακεδονίας ΔΕΝ θα περάσει.
Όσο οι συνειδήσεις εγείρονται και με γενναιότητα στεκόμαστε απέναντι στα σχέδια των πολιτικών ανδρείκελων της Νέας Εποχής.
Το ψέμα της Κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, που του εξασφάλισε εν πολλοίς την άνετη επικράτηση επί του Σύριζα, δεν το καταπίνει αμάσητο ο πιστός λαός.
Αλήθεια όμως πώς προέκυψε και πήραν την πρωτοβουλία 22 Χριστιανικά Σωματεία και διοργάνωσαν την μεγαλειώδη αυτή εκδήλωση; Που είναι οι Παμμακεδονικές, Μακεδονικές ή wannabe Μακεδονομάχοι που διοργάνωσαν τα συλλαλητήρια, σε Πρέσπες, Θεσσαλονίκη, Σύνταγμα και σε όλη τη Μακεδονική Γη, που αγνόησε και κατέστειλε ο Σύριζα με ανελέητο ξύλο και δακρυγόνα από τα ΜΑΤ;
Που είναι οι πολιτιστικοί σύλλογοι, οι σύλλογοι αποστράτων αξιωματικών, λοκατζήδων, εν πάσει περιπτώσει, σύλλογοι που η καρδιά τους να κτυπά για την Ελλάδα;
Ποιά ανείπωτη ανάγκη ώθησε τους 22 Χριστιανικούς συλλόγους να πάρουν αυτή την πρωτοβουλία; 
Ποιό κενό αυτεπαγγέλτως κλήθηκαν να καλύψουν τα γρήγορα αντανακλαστικά των Χριστιανικών συλλόγων;
Οι 22 Χριστιανικοί σύλλογοι φαίνεται πως τον ζήλο και τα αντανακλαστικά τους, τον εξαντλούν σε Εθνικά ζητήματα.
Σε φλέγοντα όμως ζητήματα Πίστης, υπακούουν στους πνευματικούς τους, που υπακούουν στο Δεσπότη τους.
Πάντοτε έτσι ήταν. Πάντα έτσι θα είναι.

Ο θεσμός των Χριστιανικών οργανώσεων νοσεί νόσον βαρυτάτην. Γαντζωμένος στους Μητροπολίτες, τελεί εν υπακοή (άρα σε καταστολή) και μάχεται μόνον με ένα όπλο, την προσευχή. Η προσευχή ήταν είναι και θα είναι το αιώνιο όπλο του κάθε χριστιανού.
Άραγε για τη Μακεδονία τούτο το όπλο δεν είναι δραστικό;
 Η Θεομπαιξία, η δεσποτοκρατία και ο αρχιμανδριτισμός, είναι βαρύτατα αμαρτήματα.
Η (ακόμα και εν προσευχή) σιωπή μας όταν το κινδυνευόμενον είναι η Πίστη, είναι απιστία.
Όταν η εκκλησιαστική μας διοίκηση προδίδει την Πίστη, δεν θα αντιδράσουμε; Δεν θα εξεγερθούμε;

Οι 22 σύλλογοι σιώπησαν στο Κολυμπάρι.
Οι 22 σύλλογοι σιώπησαν και όταν η Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και το Άγιον Όρος, με σκοτεινό παρασκήνιο επικύρωσαν τις αποφάσεις του.
Οι 22 σύλλογοι σιώπησαν και για την Ουκρανική ψευδοαυτοκεφαλία (σύντομα: ΟΥΚ. ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ).
Οι 22 σύλλογοι σιώπησαν και τον περασμένο Οκτώβριο με την πραξικοπηματική αναγνώριση της ΟΥΚ. ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ από την Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Οι 22 Χριστιανικοί σύλλογοι λοιπόν, για ό,τι Χριστιανικό και Ορθόδοξο, σιωπούν εκκωφαντικώς. 

Οι 22 Χριστιανικοί δεν προσκάλεσαν σίγουρα και άλλους 3 συλλόγους της Θεσσαλονίκης (η συνέχεια...)

2 σχόλια:

  1. Αυτό για την προσευχή

    φιλε μου

    δυστυχώς διαγράφει τα όσα
    ωραία έγραψες

    και σε βάζει
    παρεΐτσα με τους

    οργανωσιακούς

    που είχαν πάντα

    "πρακτικούς" τρόπους

    να "λύνουν" τα

    ...βιωτικά τους

    θεματάκια

    π ρ ω τ ο σ τ α τ ώ ν τ α ς

    στην απαξίωση της
    λαϊκής ευσέβειας

    πρωτεργάτες στο

    στήσιμο του
    νεοπαγούς τότε

    μικροαστού νεοέλληνα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δον Κιχ ότι μήν το ρίχνουμε στο ό, τι κι ό, τι ! Έχει δίκιο ο Λευτέρης . Την ζοφερή πραγματικότητα περιγράφει που χαρακτηρίζει τα εκλλησιαστικά και εθνικά μας πράγματα . Αυτά που λέει είναι κοινές διαπιστώσεις όλων μας . Δεν καταλαβαίνω πόθεν ορμώμενη . Ποιά είναι τσ βιώματά σας και τι σχέση έχει η ενεργή συμμετοχή του πιστού στα εκκλησιαστικά προβλήματα μέ τον ακτιβισμό δυτικού τύπου που θέλετε μάλλον -- άν κατάλαβα καλά -- νά πείτε οτι αντέγραψαν οι οργανώσεις . Όλοι οι ακτιβισμοί δεν είναι τό ίδιο . Οι οργανώσεις σήμερα ζούν την εσωστρέφειά τους . Ο πιστός που πονά για τα εκκλησιαδτικά πράγματα συμμετέχει μέ κάθε πρόσφορο τρόπο . Η αποχή μάς καθιστά ένα νεκρό σώμα .Μπορεί νά είμαστε δραστήριοι σε χίλια βιοτικά πράγματα και οξυδερκείς ανοιχτομάτηδες και θυμόμαστε την προσευχή , όταν είναι νά αποφύγουμε τά δύσκολα που καταρρακώνουν το μικροαστικό μας είδωλο . Αυτό είναι μία βέβηλη πλαστογράφηση της προσευχής .

    ΑπάντησηΔιαγραφή