Η ΦΑΥΛΗ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

Ὁ  Πάιατ ἐπεσκέφθη τὸν Ἀρχιεπίσκοπον τὴν ἑπομένην τῆς ἐξαγγελίας συγκλήσεως Πανορθοδόξου ἀπὸ τὸν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων (22.11.2019)

Γράφει ὁ  Παναγιώτης Κατραμάδος

Εἰς ἀδιέξοδον ὁ Κωνσταντινουπόλεως

Πάταγον ἔχει προκαλέσει ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων. Μέχρι πρότινος προκειμένου νὰ τὸν πιέσουν νὰ μὴ ἐνεργήση τίποτε διὰ τὸ καλόν τῆς Ἐκκλησίας ἔγραφαν ὅτι εἶναι ὑποταγμένος, ὅτι πρέπει νὰ συμμορφωθῆ πρὸς τὸ «ἑλληνικὸ αἷμα», ὅτι δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα, μέχρι καὶ ἀπειλάς ἐναντίον του, τοιούτου εἴδους ποὺ εἶναι «ἔθος» μόνον τοῦ «ὑποκόσμου».

Ὁ πάταγος ὅμως δὲν προεκλήθη μόνον διὰ τὸ θάρρος τοῦ Ἱεροσολύμων, εἰς τὸν ὁποῖον ἀσκοῦνται φοβεραὶ πιέσεις καὶ ἀπὸ ἐκκλησιαστικοὺς καὶ πολιτικούς τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι «ἔβαλε εἰς τὴν θέσιν του» τὸν Κωνσταντινουπόλεως. Ἀρκεῖ καὶ μόνον ποὺ ἐσκέφθη νὰ συγκαλέση Παν­ορθόδοξον καὶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τρέμει μὲ τὴν ἰδέαν! Δὲν ἐχρειάζετο οὔτε ἐπιστολάς νὰ ἀποστείλη! Μόνον ἡ πρόθεσις ἐτρομοκράτησε τὸ βυθισμένον εἰς τὴν δυσώδη ἐξουσιομανίαν τοῦ Φαναρίου, ποὺ θεωρεῖ ὅτι εἶναι ὁ «ὀμφαλὸς τῆς γῆς». Μόνη ἡ πρᾶξις νὰ καλέση πρὸς συζήτησιν τὰς ἄλλας Ἐκκλησίας σημαίνει de jure καὶ de facto ὅτι ὅσα ἰσχυρίζεται ἡ αὐλὴ τοῦ Κωνσταντινουπόλεως περὶ «πρώτου ἄνευ ἴσων» εἶναι ἀνυπόστατα καὶ φαντασιοκοπήματα!

Δὲν ἔχει περιθώρια τὸ Φανάρι παρὰ νὰ ἀποδεχθῆ μὲ σκυμμένην τήν κεφαλήν ἀπὸ ταπείνωσιν, ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τὸ ἴδιον διεκήρυττεν εἰς τὴν Συνοδικὴν Ἐπιστολὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὸ 1895, ὅτι δὲν ὑπάρχει «πρῶτος» καὶ ὅλοι εἶναι ΙΣΟΙ καὶ ΙΣΟΤΙΜΟΙ. Ἄλλωστε, «Μητέρα Ἐκκλησία» τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι τὰ Ἱεροσόλυμα. Οἰκουμενικὸς εἶναι μόνον ἐκεῖνος ποὺ συμπεριφέρεται οἰκουμενικά, δηλ. συγκαλεῖ Πανορθόδοξον, ὄχι διὰ νὰ πρωτοκαθεδρεύση, ἀλλὰ διὰ νὰ διασώση τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ Κολυμβάριον συνεκλήθη μὲ ἀνόητα θέματα καὶ ἐκθέσεις ἰδεῶν ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον, διὰ νὰ ἐπιβάλλη ὁ Κωνσταντινουπόλεως τὴν ὑπερφίαλον καὶ ἀντικανονικὴν ἰδέαν ὅτι εἶναι ὁ «Προκαθήμενος τῶν Προκαθημένων»(!) μὲ ὅ,τι συνεπείας βεβαίως ἐπιφέρει αὐτὸ εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν. Τώρα, αἱ προσκλήσεις διὰ τὴν Πανορθόδοξον τὸν τοποθετοῦν ὡς «ἕνα ἀνάμεσα στοὺς 14 Προκαθημένους»! Καμία ἰδιαιτέρα μεταχείρισις! Ἐπιτέλους ἐπανέρχεται ἡ κανονικότης!

Εἰς ἀπόγνωσιν

ὁ Πατριάχης Βαρθολομαῖος

Δὲν ἀρέσκεται εἰς τὴν κανονικότητα ὁ Κωνσταντινουπόλεως, διότι δὲν εἶναι τηρητὴς τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Τάξεως, ὅπως τὴν ὥρισαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι ὅπως διαστρεβλωμένα τὴν ἐπικαλεῖται ὁ ἴδιος κατὰ περίπτωσιν. Καὶ πῶς νὰ μὴ εὑρίσκεται εἰς ἀπελπισίαν; Ὅλα ὅσα διέπραξεν ἐστράφησαν ἐναντίον του, διότι δὲν ἐνήργησεν ἱεροπρεπῶς, ἀλλὰ σκοτεινῶς.

Ἂς δεχθῶμεν δι’ ἔστω μίαν στιγμὴν τοὺς παραλόγους ἰσχυρισμούς του ὅτι ἡ Οὐκρανία τοῦ ἀνήκει, ὅτι ἔχει δικαίωμα ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων (στασιαστῶν, ἀνηθίκων κ.λπ.), ὅτι αὐτὸς δίδει αὐτοκεφαλίας (ὡς δυστυχῶς καὶ τινές τῶν καθ’ ἡμᾶς ἀντιοικουμενιστῶν «εἰρήκασι») καὶ ὅλα ὅσα μόνον ἕνας μεθυσμένος ἀπὸ τὴν ἐξουσίαν λόγῳ τῆς συναναστροφῆς του μὲ πολιτικὰ καὶ ἄλλα κέντρα, ποὺ τοῦ «θολώνουν» τὸν νοῦν εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύη.

Ἂς ἴδωμεν μόνον τὸ παρόν. Ἐκλόνισε τὴν ἐμπιστοσύνην τῶν πλέον πιστῶν ὑποστηρικτῶν του π.χ. τοῦ Ἀλβανίας κ.ἄ. Ὁ Ψευδοκιέβου Φιλάρετος ἀπέσυρε τὴν ὑπογραφήν του καὶ ἤδη ἔχει συγκροτήσει νέαν Ἱεραρχίαν, ἡ ὁποία εἶναι «κανονικὴ» μετὰ τὴν ἀποκατάστασίν του ἀπὸ τὸν Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος ὑπονομεύει μὲ αὐτὴν τὴν ὑπόστασιν τοῦ Ψευδοκιέβου Ἐπιφανίου! Τελικῶς, ὁ Κωνσταντινουπόλεως ἐδαπάνησεν ὅλην τὴν συμπάθειαν ποὺ εἶχεν ὁ Ὀρθόδοξος κόσμος καὶ ἰδιαιτέρως οἱ Ἕλληνες διὰ τὸ Φανάρι καὶ διέλυσεν ὅλην τὴν Ὀρθοδοξίαν, διὰ νὰ ἐπιτύχη τρεῖς παραλλήλους Ἱεραρχίας εἰς τὴν Οὐκρανίαν; Πῶς, νὰ μὴ τὸν ἔχη κυκλώσει ἑπομένως «ἄβυσσος ἐσχάτη»;

Ἡ ἀπομόνωσίς του

Ἡ ἀπαντητικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρὸς τὸν Ἱεροσολύμων ἀποτυπώνει πλήρως ὅσα ἀνεφέραμεν. Πρόκειται διὰ σπασμωδικὴν κίνησιν, χωρὶς καμίαν ψυχραιμίαν, εἰς τὴν ὁποίαν τὰ συστημικὰ μέσα ἐνημερώσεως ἐκοπίασαν, διὰ νὰ εὕρουν ἕνα λόγον, ὥστε νὰ εἴπουν κάτι θετικόν. Κατ’ ἀρχὰς καὶ μόνον ὅτι ἀπήντησεν ἀποδεικνύει ὅτι ἀναγνωρίζει τὴν ἧττα του, καθὼς εἰς τὸ παρελθὸν ὁ Κωνσταντινουπόλεως ἐπιστολάς ποὺ ἐχαρακτήριζεν ὡς ἀπαραδέκτους οὔτε κἄν ἐδέχετο νὰ ἀποστείλη ἀπάντησιν, τοιαύτη ἀλαζονεία… ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς συντριβῆς!

Τὸ ἕν τρίτον τῆς ἐπιστολῆς ἀναλώνεται εἰς τὸ ἀγγλικὸν ἰδίωμα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἱεροσολύμων! Ἐλλείψεως ἐπιχειρημάτων ἐπιστρατεύονται παρελκυστικαὶ τακτικαί. Ὁλόκληρος Πατριάρχης ποὺ χαρακτηρίζει τὸν ἑαυτὸν του «ποιμένα ἄνευ τοῦ ὁποίου οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ ἤμαστε πρόβατα ἀποίμαντα» καὶ κατατρίβει εἰς τὴν γλῶσσαν. Ἀνάξιον λόγου! Δὲν κατανοεῖ ὅτι ὁ Ἱεροσολύμων τὸ ἔπραξεν ἐπίτηδες, διότι ἔστειλε τὴν ἰδίαν ἀκριβῶς ἐπιστολὴν χωρὶς καμία διαφοροποίησιν εἰς ὅλους τούς Προκαθημένους;

Ἔπειτα μετέρχεται τὴν προσβολήν! «Περιττὸν νὰ ὑπομνήσωμεν Ὑμῖν τὴν θέσιν, τὴν ὁποίαν κατέχει τὸ Ὑμέτερον Πατριαρχεῖον εἰς τὴν τάξιν τῶν Διπτύχων τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», γράφει ὑποτιμητικῶς! Ἀναγνωρίζει δηλαδὴ ὅτι ὁ τέταρτος εἰς σειρὰν (τῶν βυζαντινῶν ἐπαρχιῶν κατὰ τὸ σύστημα διοικήσεως) τὸν προσεκάλεσε καὶ αὐτὸ τελικῶς προσέβαλε τὸν ἴδιον τὸν Κωνσταντινουπόλεως. Ἀποδεικνύει λοιπὸν ὅτι πιστεύει πὼς ἡ σειρὰ τῶν Διπτύχων εἶναι καὶ σειρὰ δικαιωμάτων! Καλὰ κάνει καὶ θίγεται τότε, διότι ἀντιλαμβάνεται πλήρως ὅτι εἶναι ὁ «χαμένος τῆς ὑποθέσεως»… ἂν σὲ καλῆ ὁ «τέταρτος» τότε ἐσὺ παρὰ τὴν θέσιν σου ἔχεις ὑποπέσει ὑποκάτω τοῦ τετάρτου εἰς τά τάρταρα!

Συνεχίζει λέγων: «Ποίου εἴδους ἑνότητα θέλει ὑπηρετήσει ἡ Ὑμετέρα πρωτοβουλία, ἐὰν ἀπουσιάζη ἐκ τῆς προτεινομένης ὑφ’ Ὑμῶν Συνάξεως ὁ Πρῶτος τῇ τάξει τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων;». Παρόμοια ἐπανέλαβε καὶ ἀνήμερα τῶν Χριστουγέννων(!), λέγων «ἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ θεσμὸς τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἐφευρεθεῖ. Χωρὶς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἡ Ὀρθοδοξία θὰ περιπέσει στὴ δίνη τῶν ἐθνικισμῶν, στὴν καυχησιολογία τοῦ παρελθόντος, στὴν ἐσωστρέφεια τῆς αὐτάρκειας, στὴν περιφρόνηση τοῦ συγχρόνου κόσμου. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀπέδειξε ὅτι μπορεῖ νὰ μετουσιώνει τὸ παρελθὸν σὲ παρόν, τὸ παρὸν σὲ μέλλον, τὸ χθὲς καὶ τὸ σήμερα σὲ αὔριο.». Δηλαδὴ «ὁ ὤν, ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος» εἶναι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος! Ὅσον περισσότερον κανεὶς ἀναμασᾶ τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, τίτλους καὶ προνόμια ὄχι μόνον ποὺ δὲν ἔχει, ἀλλὰ ποὺ δὲν εἶχε καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἀποκτήση ποτέ, τόσον περισσότερον φανερώνει ὄχι μόνον τὴν ἔνδειά του, ἀλλὰ τελικῶς ὅτι τὰ ἐπαναλαμβάνει μήπως καὶ τὰ πιστεύση καὶ ὁ ἴδιος. Ὅποιος μελετᾶ ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν παρατηρεῖ ὅτι εἰς τὰς δεινοτέρας περιόδους, ὅπου τὸ πᾶν εἶχεν ἀπωλεσθῆ, οἱ αὐτοκράτορες ἐπεκαλοῦντο τοὺς κενοὺς περιεχομένου τίτλους των, διότι μόνον αὐτὸ τοὺς εἶχεν ἀπομείνει. Ἂν ἦσαν ὄντως ἀληθῆ ὅλα ὅσα λέγει, δὲν θὰ ἦτο ἀπαραίτητος οὔτε ἡ παραμικρὰ ἀναφορά.

Καὶ συνεχίζει γράφων «Οὐδέποτε, μηδὲ παρὰ τοῖς κοσμικοῖς, ἐπεχειρήθη συνάντησίς τις ἡγετῶν ἄνευ προετοιμασίας». Ἡ Ἀποστολικὴ Σύνοδος εἶχε προετοιμασθῆ; Εἶναι ὅμως τὸ ἐκκοσμικευμένον φρόνημα τοῦ Φαναρίου ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει. Δὲν ὑπάρχει θεολογία καὶ ἀσκητικὴ ζωὴ διὰ τοῦτο τὸ κοσμικὸν φρόνημα ἔχει «καταπιεῖ» τὰ πάντα. Πάντοτε οἱ λόγοι τοῦ Πατριάρχου εἶναι γραμμένοι ἀπὸ ἄλλους καὶ ὅταν ὁμιλῆ ἀπὸ στήθους ἐπαναλαμβάνει μόνον τὴν ἐπικαιρότητα. Ἂν δὲν τὸν προετοιμάσουν τὰ διευθυντήρια, πῶς νὰ προσέλθη εἰς Σύνοδον; Ὅταν ὁ ἴδιος ἔχη καταργήσει τὴν Συνοδικότητα καὶ δὲν συγκαλῆ τὴν Ἱεραρχίαν του, ἀλλὰ ἐπιβάλλεται εἰς τὴν ἀριστίνδην σύνοδον πού συγκροτεῖ, πῶς νὰ μετέχη εἰς Σύνοδον; Ὅταν δὲν ἀφήνη τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ ἐνεργήση, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος θεωρεῖ ὅτι πλὴν τῶν ἰδικῶν του πράξεων κάθε «συνάντησις θὰ ὑπέκρυπτεν ἄλλα κίνητρα καὶ θὰ ἐξυπηρέτει ἄλλους σκοποὺς πλὴν ἐκείνου τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας», δόλιος ὑπαινιγμὸς ποὺ συνάδει μόνον μὲ τὸ ἐπίπεδον τῶν «συμβουλατόρων» του (Γαλλίας, Ἀμερικῆς, Αὐστραλίας κ.λπ.), διατί νὰ συμμετάσχη εἰς Σύνοδον; Ὅποιος δὲν μετέχει, ἔπειτα ἀπομονώνεται! Αὐτὰ ἔλεγε τὸ Φανάρι διὰ τοὺς μὴ προσελθῶντας εἰς τὴν «Σύνοδον τοῦ Ζηζιούλα»… ἦλθεν ἡ σειρά του.

Ὁ Ἀθηνῶν ὑποκόμος τοῦ Φαναρίου

Τὴν ἀντισυνοδικὴν αὐτὴν συμπεριφορὰν υἱοθετεῖ πλήρως καὶ ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ὅπως ἐπανειλημμένως ἔχομεν διαπιστώσει κατὰ τὴν σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας ποὺ μόνον τὴν ἐνημερώνει!

Ὁ Ἀθηνῶν ἀντιγράφει τὸν Κωνσταντινουπόλεως καὶ «κυβερνᾶ» μόνον μὲ τὴν ΔΙΣ. Τοιουτοτρόπως καὶ προσφάτως ἀναφέρει τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς ΔΙΣ ὅτι «Ἀρχικὰ ἡ ΔΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΕ ἐπὶ τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Θεοφίλου πρὸς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο περὶ τῆς συναντήσεως τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων. Ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησε ἐπ’ αὐτῆς ὅτι δὲν θὰ μεταβεῖ στὴν ἐν λόγω συνάντηση…». Μόνος του ἐνημερώνει, μόνος του ἀποφασίζει! Ὅμως τοιαῦται ἀποφάσεις ἀνήκουν εἰς τὴν Ἱεραρχίαν ποὺ εἶναι τὸ μοναδικὸν ὄργανον διοικήσεως, συμφώνως πρὸς τοὺς Ἱ. Κανόνας. Ἄλλωστε ἡ πρόσκλησις ἀφορᾶ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν εἶναι ἰδιωτικὸν ζήτημα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου.

ΝΑΙ ἀπήντησεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

Ὅλα τὰ μέσα ἐνημερώσεως ἔγραψαν «ΟΧΙ Ἱερωνύμου εἰς τὸν Ἱεροσολύμων». Ἐξέχασαν νὰ μνημονεύσουν ὅμως ὅτι ΝΑΙ ἀπήντησεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰς τὸν κ. Πάιατ, διὰ νὰ συναντηθοῦν, ὅταν αὐτὸς τὴν ἑπομένην τῶν δηλώσεων τοῦ Ἱεροσολύμων ὅτι θὰ συγκαλέση Πανορθόδοξον, ἔσπευσεν εἰς τὴν Ἀρχιεπισκοπήν. ΝΑΙ θὰ εἴπη καὶ πάλιν, ὅταν ὁ κ. Πάιατ τοῦ τὸ ζητήση. Καὶ εἰς τὴν Πανορθόδοξον θὰ μεταβῆ, ἂν ὁ κ. Πάιατ τοῦ τὸ ὑποδείξη. Ἂς μὴ συγκαλῆ οὔτε τὴν ΔΙΣ ὁ Ἀθηνῶν, ἂς πηγαίνη κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὴν Πρεσβείαν τῶν ΗΠΑ, αἱ ὁποῖαι ἐπιδιώκουν σχίσμα εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν.

Πατριάρχα καὶ Ἀρχιεπίσκοπε, μὴ εἶσθε ἀχάριστοι ἔναντι τῆς κοιτίδος τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μήπως καὶ ἐπανέλθη ἐφ’ Ὑμῶν ἡ «λέπρα», διότι ἡ ἀρρώστια εὑρίσκεται ἤδη «ἐντὸς ἡμῶν» ὡς ἀντι-Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἐννέα καὶ ἂν ἀπουσιάσουν, ὁ ἕνας θὰ εἶναι μὲ τὸν Χριστόν… ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται ὅμως οἱ ἐννέα θὰ εἶναι ἐκεῖ εἰς τὸ Ἀμμάν, Ὑμεῖς ποῦ θὰ εἶσθε;

πηγή