Είπε Γέρων _Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: "Αν απομακρύνω από πάνω μου όλα τα δεκανίκια, μπορώ να ζήσω;". Για να μπορέσει ο άνθρωπος να δει τον Θεό, χρειάζεται να δει τον εαυτό του και να επιστρέψει σε αυτόν, δηλαδή χρειάζεται ένα είδος απομόνωσης. Η απομόνωση μου δίνει τη δυνατότητα να καταλάβω ότι δεν μπορώ να ζω μόνος και ότι έχω ανάγκη τον Θεό.
Στη διαδικασία της πνευματικής ζωής, μετά την απομόνωση ακολουθεί η άσκηση. Άσκηση είναι η συνεχής προσπάθεια του ανθρώπου να τραβήξει την προσοχή του Θεού, ή, καλύτερα, η συνεχής προσπάθεια του ανθρώπου να τραβήξει τα εμπόδια, ώστε να δει ο άνθρωπος την προσοχή του Θεού. Η προσοχή του Θεού είναι η χάρη Του.
Η άσκηση είναι μια κραυγή. Ο άνθρωπος φωνάζει: "Θεέ μου, κάνε με να Σε δω" (όχι "Θεέ μου, κάνε με καλύτερο"). Αυτή είναι η προοπτική της προσωπικής άσκησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου