Ο Μόρφου Νεόφυτος ξεκαθαρίζει τη στάση της Κύπρου για το Ουκρανικό αυτοκέφαλο

 Η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως

"Εμείς ως Εκκλησία Κύπρου, ως Μητροπολίτης Μόρφου ως κανονικό Επίσκοπο Κιέβου βλέπουμε ότι είναι ο Ονούφριος. Τόσα χρόνια ποιον ξέραμε ως κανονικό Επίσκοπο; Τον Ορθοδοξότατο Κιέβου Ονούφριο. Αυτός παραμένει ο κανονικός Μητροπολίτης της Ουκρανίας"


Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ΣΤ΄ Πνευματικὴ σύναξη διαλόγου μὲ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου π. Νεόφυτο ποὺ πραγματοποιήθηκε στὶς 26 Νοεμβρίου, 2019 στὴν αἴθουσα πολλαπλῆς χρήσης τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀκακίου.

Απομαγνητοφώνηση ιστολογιο Κατάνυξη  
ΕΡΩΤΗΣΗ:
–  Ήθελα να ρωτήσω την άποψην του Σεβασμιοτάτου σχετικά με την μνημόνευσην από Έλληνες μητροπολίτες, του μητροπολίτη Επιφανείου της νέας ουκρανικής Εκκλησίας.  Υπάρχει μία ανησυχία από ένα μεγάλο αριθμό Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ελλάδα, σχετικά με το ουκρανικό και την αναγνώριση από τον Αρχιεπίσκοπό μας. Επίσης να μας πείτε για την διακοπή μνημοσύνου, που επιλέγουν κάποιοι ιερείς, κινδυνεύοντας να βγουν οι ίδιοι εκτός Εκκλησίας.
 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
–  Κοιτάξτε αγαπητοί μου αδελφοί εν Ελλάδι. Και λέω εν Ελλάδι, διότι χάριτι Θεού στην Κύπρον, ένεκεν της γενναίας στάσης του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου του Β΄, νομίζω, το ξαναλέω νομίζω, έχομεν μίαν πιο ξεκάθαρη, επί του παρόντος, στάσην απέναντί σε αυτόν το ακανθώδες θέμα που λέγεται ουκρανικό ζήτημα. Η Εκκλησία Κύπρου τοποθετήθηκεν πρώτη. Μερικοί λένε να δούμεν τι θα κάμουν οι Κύπριοι Επίσκοποι. Μα το κάμαμε, γιατί το ξεχνούν; Πριν αρκετούς μήνες, εσυνεκλήθη Σύνοδος, έγινε συζήτηση, μεταξύ μας όλων των Επισκόπων, έγινεν προσευχή και εν πνεύματι Αγίου πιστεύω, εβγάλαμεν γραπτήν ανακοίνωσην, ότι δεν τοποθετείται η Εκκλησία Κύπρου, ούτε υπέρ των ενεργειών του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που αναγνώρισεν κάποιους πρώην σχισματικούς υπό τον Φιλάρετον κι ύστερα υπό τον Επιφάνειον, πνευματικών τέκνων του Φιλαρέτου, σε κανονικήν Εκκλησίαν του Κιέβου, αλλά ούτε και συντασσόμεθα με κάποιες ενέργειες διαμαρτυρίας του Πατριαρχείου της Μόσχας. Μάλιστα ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπός μας έκαμεν απόπειραν συμφιλίωσης, την οποίαν το Οικουμενικόν Πατριαρχείον τον επαρακάλεσεν να σταματήσει. Κάτι που τώρα αποπειρώνται άλλοι προκαθήμενοι, προς τιμήν τους, ο Ιεροσολύμων Θεόφιλος και ο Αλβανίας Αναστάσιος.
Άρα, αυτά που επήγεν να κάμει ο δικός μας Αρχιεπίσκοπος πριν μερικούς μήνες, εν ασθενεία εβρισκόμενος ο ίδιος, όμως αντιλαμβανόταν ότι αυτόν μπορεί να οδηγηθεί σε τεράστιον ορθόδοξον πρόβλημα, έκαμεν αυτήν την κίνηση, δεν τον άφησαν να συνεχίσει και τώρα το πρόβλημαν έχει διογκωθεί, καθότι οι εν Ελλάδι αρχιερείς κατά πλειοψηφίαν και ο Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας με την ιεράν του Σύνοδον, έχουν αναγνωρίσει ήδη τον Μητροπολίτην Επιφάνειον ως Μητροπολίτην της νέας ουκρανικής Εκκλησίας.
Τώρα ο Μόρφου, δεν έχει να προσθέσει κάτι επιπλέον, νοουμένου ότι η δική μας Εκκλησία της Κύπρου έχει τοποθετηθεί. Και ανάμεσα σε αυτούς που έχουν τοποθετηθεί με το ανακοινωθέν της Εκκλησίας Κύπρου ήμουν κι εγώ. Μάλιστα τότε η αφεντιά μου επαρεκάλεσεν να γραφτεί και γράφτηκε η εξής παράγραφος. Να δώσουμεν χρόνο, αφού ο Οικουμενικός Πατριάρχης τότε είπεν: “Aναγνώρισα την νέαν ουκρανικήν Εκκλησίαν υπό τον Επιφάνειον για να θεραπεύσω το λεγόμενο σχίσμαν που ήδη υπήρχεν μεταξύ τους, Φιλαρέτου δηλαδή και του Κιέβου Ονουφρίου” και είπαμε αφού αυτή είναι η καλή πρόθεση του Οικουμενικού Πατριάρχη, ας δώσουμε χρόνο να δούμεν τα αποτελέσματα.  Να δούμε δηλαδή εντός της Ουκρανίας, διότι εκεί είναι το σχίσμα, εκεί είναι η διχοστασία, θα γίνει θεραπεία; Να δώσουμε χρόνο να δούμε λέω, γιατί να βιαστούμεν εμείς να τοποθετήσουμεν τη σημαία μας σε έναν από τα δύο στρατόπεδα, είτε του Φιλάρετου, είτε του Ονουφρίου, είτε αργότερα του Επιφανείου ή του Ονοφρίου. Γιατί;
Λοιπόν, αντιλαμβάνεστε ότι ο χρόνος έδειξεν ότι το σχίσμαν αντί να σμικρυνθεί, εμεγεθύνθηκε. Στους πιο μεγάλους σας θυμίσω ότι τα ζήσαμεν εμείς εις την Κύπρον αυτά το ΄72,΄73 με τους τρεις μητροπολίτες που πήγαν εναντίον του Μακαρίου, σε τι δυσκολίαν εβρέθηκαν οι ιερείς μας τότε. Που δεν ήξεραν ποιον να μνημονεύσουν. Άρα έχομεν οι Κύπριοι ιδίαν εμπειρίαν και έχομεν και τα αποτελέσματα της τότε διχοστασίας μεταξύ των Αρχιερέων. Ποιον ήταν το αποτέλεσμαν; Εσυνέστειλεν την Χάριν του ο Κύριός μας και παρεχώρησεν η μισή Κύπρος μέχρι σήμερα να είναι κατεχόμενην υπό των Τούρκων και αλειτούργητες οι μισές εκκλησές μας. Άρα δε μιλούμεν θεωρητικά, μιλούμεν ως αποτέλεσμαν μιας πικρής ιστορικής εμπειρίας. Το μόνον που έχω να προσθέσω είναι ότι μπορεί ως Εκκλησία Κύπρου εμείς, να μην αναγνωρίσουμεν τον Επιφάνειον και την αναγνώρισην που έκαμεν ο Οικουμενικός Πατριάρχης του Γένους μας ως επίσης και η Εκκλησία της Ελλάδος και ο Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας. Δεν το κάμαμεν και από ότι βλέπω δε θα το κάμομεν. Όμως πρέπει να πούμεν ότι σε μίαν τοπικήν Εκκλησίαν ένας κανονικός, προσέξτε τη λέξη, κανονικός  Μητροπολίτης υπάρχει. Εδώ στη Μόρφου, είναι ο Μόρφου Νεόφυτος. Εδώ στη Ταμασσό, είναι ο Ταμασσού Ησαΐας. Λοιπόν, στην Κωνσταντία είναι ο Κωνσταντίας Βασίλειος. Εμείς ως Εκκλησία Κύπρου, ως Μητροπολίτης Μόρφου, ως κανονικόν Επίσκοπον Κιέβου βλέπομεν ότι είναι ο Ονούφριος. Δε μπορεί να μην είναι κανείς και να λέμεν είμαστεν ουδέτεροι. Δεν γίνεται αυτό. Τόσα χρόνια ποιον ξέραμε ως κανονικόν Επίσκοπον; Τον Ορθοδοξότατον Κιέβου Ονούφριο. Αυτός παραμένει ο κανονικός Επίσκοπος, Μητροπολίτης, Αρχιεπίσκοπος της Ουκρανίας. Οπωσδήποτε χρειάζεται Πανορθόδοξη Σύνοδος πλέον, για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
Η ομιλία εδώ