Ἰησοῦς Χριστός : Ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας καί ὁ πρῶτος ἄνευ ἴσων

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

Μόλις πού χρειάζεται νά τονισθεῖ ἡ βασικώτατη, χιλιομαρτυρημένη καί διαχρονική θέση τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καί ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ Κεφαλή τοῦ Σώματος. Αὐτός εἶναι ὁ πρῶτος ἄνευ ἴσου καί ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τοῦ Ὀρθοδόξου Οἰκοδομήματος.

Στό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο διαβάζουμε : «Λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς˙ οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον, ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας˙ παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;… καί ὁ πεσών ἐπί τόν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται˙ἐφ’ὅν δ΄ἄν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν»[1]. Δηλ. «Τούς λέγει ὁ Ἰησοῦς (τούς Ἰουδαίους)˙ ποτέ, λοιπόν, δέν διαβάσατε στίς Γραφές˙ λίθον, δηλ. Ἐμένα, τόν ὁποῖο ἀπέρριψαν οἱ κτίστες, δηλ. ἐσεῖς οἱ οἰκοδόμοι τοῦ λαοῦ, ἔγινε ἀκρογωνιαῖος λίθος στήν πνευματική οἰκοδομή τοῦ Θεοῦ, δηλ. στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἔγινε ἀπό τόν Θεό καί εἶναι ἀξιοθαύμαστη στά μάτια σας;… Ἐκεῖνος δέ, ὁ ὁποῖος θά πέσει ἐναντίον τοῦ ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ λίθου, θά κατατσακισθεῖ˙ καί σέ ὅποιον πέσει πάνω ὁ βαρύς αὐτός λίθος, θά τόν κάνει συντρίμμια καί σκόνη».

Στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει : «Οὗτός ἐστιν ὁ λίθος ὁ ἐξουθενωθείς ὑφ’ὑμῶν τῶν οἰκοδομούντων, ὁ γενόμενος εἰς κεφαλήν γωνίας»[2]. Δηλ. «Αὐτός εἶναι ὁ λίθος, τόν ὁποῖο ἐσεῖς, οἱ πρωτοστατοῦντες στήν πνευματική οἰκοδομή τοῦ Ἰσραήλ, τόν περιφρονήσατε ὡς ἄχρηστο, καί ὁ ὁποῖος ἐν τούτοις ἔγινε θεμελιακό ἀγκωνάρι στή νέα πνευματική οἰκοδομή Ἰσραηλιτῶν καί εἰδωλολατρῶν».

Ὁ ἴδιος Ἀπόστολος σέ ἄλλο σημεῖο λέγει : «…εἴπερ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος. Πρός ὅν προσερχόμενοι, λίθον ζῶντα, ὑπό ἀνθρώπων μέν ἀποδεδοκιμασμένον, παρά δέ Θεῷ ἐκλεκτόν, ἔντιμον…». Δηλ. «Εἶναι φυσικό νά αἰσθανθεῖτε τόν ἔντονο αὐτόν πόθο τῆς πνευματικῆς τροφῆς, ἐφ’ ὅσον γευθήκατε καί ἀπό τήν προσωπική σας πεῖρα γνωρίσατε, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι πάντοτε εὐεργετικός καί ἀγαθός. Νά προσέρχεσθε δέ πάντοτε μέ ἱερό πόθο καί εὐλάβεια πρός τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς Ἐκκλησίας, ζωή καί πηγή τῆς ζωῆς, πού ἀπό μέν τούς ἀνθρώπους ἔχει ἀποδοκιμασθεῖ καί περιφρονηθεῖ, ὅπως φάνηκε ἀπό τό γεγονός τῆς σταυρώσεως, ἐνώπιον ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκλεκτός καί τιμημένος». Λίγο παρακάτω σημειώνει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος : «… διότι περιέχει ἐν τῇ γραφῇ˙ ἰδού τίθημι ἐν Σιών λίθον ἀκρογωνιαῖον, ἐκλεκτόν, ἔντιμον καί ὁ πιστεύων ἐπ’αὐτῷ οὐ μή καταισχυνθῇ[3]». Δηλ. «Διότι, περιέχεται στήν Ἁγία Γραφή ἡ θεόπνευστη αὐτή φράση˙ Νά, θέτω στή Σιών ἀκρογωνιαῖο, θεμελιακό λίθο, πού θά βαστάζει καί θά συγκρατεῖ στερεά τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας, λίθο ἐκλεκτό, πολύτιμο, καί ἐκεῖνος, πού πιστεύει καί στηρίζεται πάνω σ’αὐτόν, δέν θά ντροπιασθεῖ».

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει : «… ἰδού τίθημι ἐν Σιών λίθον προσκόμματος καί πέτραν σκανδάλου, καί πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ’αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται»[4]. Δηλ. «… Νά, ἐγώ θέτω στήν Ἱερουσαλήμ ἀκρογωνιαῖο θεμέλιο λίθο, τόν Ἰησοῦ Χριστό, στόν Ὁποῖο, ὅμως, θά σκοντάπτουν καί σάν σέ πέτρα σκανδάλου θά πίπτουν ὅσοι δέν πιστεύουν. Ἀντιθέτως, καθένας, πού πιστεύει καί θεμελιώνεται πάνω σ’Αὐτόν, δέν θά ντροπιασθεῖ». Σέ ἄλλο σημεῖο λέγει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν : «… ἐποικοδομηθέντες ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καί προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»[5]. Δηλ. «Ἔχετε δέ κτιστεῖ πάνω στό πνευματικό θεμέλιο τῶν Ἀποστόλων καί τῶν προφητῶν σέ μία πνευματική οἰκοδομή, τήν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας ἀκρογωνιαῖος καί θεμελιακός λίθος εἶναι αὐτός οὗτος ὁ Ἰησοῦς Χριστός».

Ὁ ἴδιος Ἀπόστολος σέ ἄλλο σημεῖο λέγει : «…καί αὐτόν (τόν Χριστόν) ἔδωκε κεφαλήν ὑπέρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ, ἥτις ἐστί τό σῶμα αὐτοῦ…»[6]. Δηλ. «Τόν ἔνδοξο αὐτόν Κύριό μας τόν κατέστησε κεφαλή στήν Ἐκκλησία παραπάνω ἀπ’ὅλα. Αὐτή δέ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα Του». Σέ ἄλλο σημεῖο λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος : «… καί αὐτός (ὁ Χριστός) ἐστίν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας˙ ὅς ἐστιν ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσι αὐτός πρωτεύων…»[7]. Δηλ. «Καί αὐτός εἶναι ἡ κεφαλή καί ὁ ἀρχηγός τοῦ σώματος, δηλ. τῆς Ἐκκλησίας˙ ἡ ἀρχή καί ἡ ζωοποιός δύναμη τῆς Ἐκκλησίας, ὁ πρῶτος, πού ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, γιά νά γίνει Αὐτός, καί ὡς ἄνθρωπος, πρῶτος σέ ὅλα».

Τά ἀνωτερω τά ἀναφέρουμε, διότι, πρόσφατα διατυπώθηκε ἡ ἑσφαλμένη ἄποψη ὅτι «ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπὶ τῆς γῆς εἶναι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης»[8].

Ἡ ἀνωτέρω τοποθέτηση παρουσιάζει μία στρεβλωμένη ἐκκλησιολογία καί συστοιχεῖται μέ τούς οἰκουμενιστικοῦ φρονήματος Μητροπολῖτες Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα[9], Σηλυβρίας κ. Μάξιμο[10] καί Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρο[11], οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναλάβει ἐδῶ καί καιρό τό ἀποδομητικό τῆς Ὀρθοδοξίας ἔργο τῆς ἐπιβολῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὡς πρώτου ἄνευ ἴσων καί ὡς Πάπα τῆς Ἀνατολῆς στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Οἱ συνέπειες τῆς ἀνωτέρω θέσεως εἶναι τραγικές. Ἀποτελεῖ προσβολή καί βλασφημία ἔναντι τοῦ ἰδίου τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διαστρέφει, μεταλλάσσει καί τῷ ὄντι καταστρέφει καί διαλύει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Εἰσάγει βατικάνεια, παπικά πρότυπα. Φέρνει τό πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ αἱρεσιάρχη Πάπα Ρώμης μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐκτοπίζει τόν Θεάνθρωπο καί Τόν ἀντικαθιστᾶ μέ τόν ἄνθρωπο. Ἐξοβελίζει τόν Θεανθρωποκεντρικό χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί σκορπίζει τό οὑμανιστικό, ἀνθρωπιστικό πνεῦμα ὡς ἰό μέσα της. Ὑποβιβάζει, ἀπομειώνει καί θρησκειοποιεῖ τήν ἀποκαλυφθείσα ἁγία Ὀρθόδοξη πίστη καί εὐσέβεια. Ἀποτελεῖ προσωπολατρεία, ἡ ὁποία καταλήγει σέ εἰδωλολατρεία, ἀπιστία καί ἀθεΐα, διότι λατρεύει καί προσκυνεῖ ὡς Θεό ἀντί τοῦ Κτίστου τό κτίσμα, ἀντί τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ τόν κοινό, θνητό, ἁμαρτωλό ἄνθρωπο Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, ἔχει αἱρετίζον, οἰκουμενιστικό, κολυμπάριο φρόνημα καί φέρει τήν κύρια εὐθύνη γιά τό ὑφιστάμενο σχίσμα στήν Ὀρθοδοξία, ἐξαιτίας τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας ὡς «ἐκκλησίας» καί τῆς ἀποδόσεως σ’αὐτούς «τόμου αὐτοκεφαλίας». Οὐσιαστικά ἀποτελεῖ ἀπιστία καί ἀσέβεια ἔναντι τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Πάτμιος, ἐκτός τῶν ἄλλων πολλῶν ἁγίων, πού ἔχουν γράψει ἐναντίον τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα, ἀπαντώντας στοὺς Παπικοὺς καὶ Λατινόφρονες, οἱ ὁποῖοι ἔλεγαν ὅτι ἕνας Ἐπίσκοπος (καὶ συγκεκριμένα τότε ὁ Ἐπίσκοπος Ῥώμης), εἶναι τάχα ἡ κεφαλὴ τῆς ὀρατῆς Ἐκκλησίας, σημειώνει πὼς ἀπὸ τὴν αἵρεση αὐτὴ φυτρώνουν οἱ ἑξῆς βλασφημίες :

α) Ὅτι ὁ Χριστὸς, ὅταν ἦταν  στὴ γῆ εἶχε κάθε ἐξουσία, καὶ ὅταν ἀνελήφθη τὴν ἔχασε.

β) Ὅτι ἡ ἔνσαρκη οἰκονομία προξένησε ζημιά μεγάλη στὸν Χριστό, ἐπειδὴ, πρίν γίνει ἄνθρωπος, ἦταν δεσπότης, καὶ βασιλιάς οὐρανοῦ καὶ γῆς, καὶ ὅταν σαρκώθηκε τοῦ πῆρε τὴν βασιλεία τῆς γῆς ὁ Πάπας.

γ) Ἂν ἄνθρωπος (ὅπως ὁ Πάπας ἤ ὁ Πατριάρχης) καὶ ὄχι ὁ Χριστός, εἶναι κεφαλὴ τῆς ἐπὶ γῆς Ἐκκλησίας, τότε ἐπακολουθεῖ ζημιά μεγάλη στὸ Σώμα τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ ὑστερήθῃκε τέτοια κεφαλὴ παντοδύναμη, πάνσοφη, προγνώστη τῶν μελλόντων, εὐσπλαγχνικώτατο, καθὼς εἶναι ὁ Χριστός, καὶ καταδικάσθηκε νὰ ἔχει μία κεφαλὴ βρωμερή, φθαρτή, ἡ ὁποία δὲν ἔχει γνώση τῶν μελλόντων, καὶ ἄλλα ἄτοπα, ὅσα προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀθλία κατάσταση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.

δ) Ἀνίσως ὁ Χριστὸς τώρα, πού εἶναι στὸν οὐρανὸ μὲ τὴν σάρκα, δὲν ἐξουσιάζει τὴν γῆ, οὔτε, ὅταν ἦταν στὴν γῆ, δὲν ἐξουσίαζε τὸν οὐρανό, διότι ἐκεῖνο, πού τὸν ἐμποδίζει τώρα, καὶ τότε τὸν ἐμπόδιζε.

Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος μὲ μιὰ πολὺ σημαντικὴ παρατήρηση˙ εἶναι ἀδύνατον, λέγει, νὰ ἔχει ἄνθρωπο γιὰ κεφαλὴ της ἡ Ἐκκλησία, ἐπειδὴ χρειάζεται μιά κεφαλὴ ἀεὶ ζῶσα, ἀεὶ ζωοποιοῦσα, ἀεὶ ἀγιάζουσα. Καὶ τί γίνεται μάλιστα, ὅταν αὐτὴ ἡ «κεφαλὴ» ἀποθνήσκει; Μήπως συναποθνήσκει καὶ ἡ Ἐκκλησία, καὶ πάλι ἀνασταίνεται μετὰ τὴν χειροτονία τοῦ ἄλλου; Ποιά εἶναι ἡ Κεφαλὴ τῆς ἐπὶ γῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸ διάστημα μεταξὺ τῆς κοιμήσεως ἑνὸς Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ τῆς ἐκλογῆς τοῦ διαδόχου του; Ἄν ἀπαντήσει κάποιος ὅτι γιὰ ἐκείνο τό διάστημα Κεφαλὴ τῆς ἐπὶ γῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, τότε θά ἔλθει ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Καλογερᾶς καί θά τόν ρωτήσει : Ὥστε ὁ Χριστὸς ἔπεται νὰ παρακαλεῖ, πότε νὰ πεθάνει ὁ Πατριάρχης, γιὰ νὰ φανεῖ καὶ αὐτὸς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας του, καὶ πάλι, ὅταν χειροτονηθεῖ ὁ Πατριάρχης, νὰ λυπᾶται, ἐπειδή ἔχασε τὴν ἐξουσία;

Ὁ ἅγιος Πατριάρχης Άλεξανδρείας Μελέτιος ὁ Πηγᾶς σημειώνει πὼς δὲν εἶναι ἄλλη ἡ Κεφαλὴ τῆς ἐπὶ γῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀλλη τῆς οὐρανίου, ἀλλὰ Μία Κεφαλὴ ἐν ούρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς : «Σῶμα γὰρ τοῦ Σωτῆρος ἡ τοῦ Σωτῆρος Ἐκκλησία, ἧς κεφαλή μόνος αὐτός, οὐδὲ γὰρ δικέφαλον τὸ τοῦ Χριστοῦ σῶμα».

Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος Λούκαρις σημειώνει ὅτι «ὅποιος λέγει πῶς ὁ πάπας τῆς Ῥώμης (ἤ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἤ κάποιος ἄλλος Ἐπίσκοπος) εἶναι κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι ὁ Χριστός, ἀνάθεμα».

Καί τέλος, στήν Ὁμολογία Πίστεως, πού συντάχθηκε ἀπὸ τήν Πανορθόδοξη Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 1721 ἐπισημαίνεται πὼς «οὐδεμίαν ἄλλην ἥντινα οὖν κεφαλὴν ἀποδέχεσθαι ἐν αὐτῇ τῇ ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ, εἰμὴ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν μόνον»[12].

---

[1] Ματθ. 21, 42, 44 καί Μάρκ. 12, 10 καί Λουκ. 20, 17 καί Α΄ Πέτρ. 2, 7.

[2] Πράξ. 4, 11.

[3] Α΄ Πέτρ. 2, 3-4, 6.

[4] Ρωμ. 9, 33.

[5] Ἐφ. 2, 20.

[6] Ἐφ. 1, 22-23.

[7] Κολ. 1, 18.

[8] Σπάρτης Εὐστάθιος : Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, 25-10-2019, https://katanixi.gr/2019/11/04/σπάρτης-κεφαλή-της-εκκλησίας-ο-οικουμ/, (ἠχητικό) Σπάρτης : Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, https://katanixi.gr/2019/11/05/ηχητικό-σπάρτης-κεφαλή-της-εκκλησίας/, https://www.youtube.com/watch?time_continue=838&v=bBIR-1PugmI

[9] Σχ. βλ. τήν «εὐχαριστιακή ἐκκλησιολογία», τήν ὁποία κηρύσσει ὁ Περγάμου. Χαρακτηρίζεται ἡ «εὐχαριστιακή ἐκκλησιολογία» ὡς ὁ Δούρειος ἵππος, μέσω τοῦ ὁποίου θά ἑνωθεῖ τό μεγαλύτερο τμῆμα τῶν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τό Βατικανό. (Ἡ αἵρεση τῆς εὐχαριστιακῆς ἐκκλησιολογίας συνδέεται μέ τό Πρωτεῖο τοῦ Πάπα). Ὁ Σεβ. Περγάμου ἀναπτύσσει τήν θεωρία τῆς ἱερότητος τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα, τό ὁποῖο ἡ ἐκκοσμικευμένη Ὀρθοδοξία δέν ἠδύνατο νά  κατανοήσει. Ὁ ἴδιος ὁ Περγάμου ἔχει πεῖ : «Κοσμικοί παράγοντες, οἱ ὁποῖοι κυριαρχοῦσαν τότε στήν ἐκκοσμικευμένη Ὀρθοδοξία δέν τῆς ἐπέτρεψαν νά δεῖ τήν Ἱερότητα τοῦ πρωτείου» καί «Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη τό παπικό πρωτεῖο». Σχ. βλ. «Βαρύταται κατηγορίαι ἐπί αἱρέσει ἐναντίον τοῦ φιλοπαπικοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου», Ὀρθόδοξος Τύπος  (13-4-2012) 1,7 καί Bose Ἰταλίας, Ὀρθόδοξος Τύπος (16-7-1999) καί  Ὀρθόδοξος Χριστιανικός Ἀγωνιστικός Σύλλογος «ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ» καί Φιλορθόδοξος Ἕνωσις «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ», «Οἱ βασικές κακοδοξίες τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου κ. Ζηζιούλα», Κοσμᾶς Φλαμιάτος 10 (Σεπτέμβριος-Ὀκτώβριος 2011) 15).

[10] Σχ. βλ. ἡμέτερον κείμενο «Μιά ὀρθόδοξη κριτική ματιά στήν παρουσίαση τῆς μελέτης τοῦ Μ. Ἀρχιδιακόνου Μαξίμου γιά τό πρωτεῖο ἀπό τόν παν. ἀρχιμ. Παντελήμονα Μανουσάκη», 6-5-2014, http://aktines.blogspot.com/2014/05/blog-post_6004.html

[11] Σχ. βλ. ἡμέτερον κείμενο «Ἐλπιδοφόρεια οἰκουμενιστικά φληναφήματα», 12-6-2018, https://www.katanixis.gr/2018/06/blog-post_96.html

[12] ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΝΗΣ, Κεφαλὴ τῆς ἐπὶ γῆς Ἐκκλησίας ὁ Κωνσταντινουπόλεως; 12-11-2019, http://aktines.blogspot.com/2019/11/blog-post_54.html, 
πηγή