Ο Βαρουφάκης και η στρατηγική Σόρος στην Ελλάδα

Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς.

Η ανάδυση του ΜέΡΑ25, του κόμματος του Γιάννη Βαρουφάκη, σπρωγμένου από το μηντιακό σύστημα, διεθνείς διασυνδέσεις όλων των επίπεδων και πολυάριθμων ΜΚΟ, υποχρεώνει όλους μας, ακόμα και εκείνους που τον περιφρονούσαμε ως έναν σαλτιμπάγκο της πολιτικής, να ασχοληθούμε μαζί του. Έχω τονίσει επανειλημμένα πως θεωρώ την παρουσία του στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας σκάνδαλο, μια και συνέβαλε αποφασιστικά στην εδραίωση της «χρεοδουλοπαροικίας» για την οποία μιλάει τόσο συχνά. Πόσο μάλλον που για ένα μέρος των απογοητευμένων οπαδών της Αριστεράς εμφανίζεται ως μια πιθανή διέξοδος, δεδομένης της βέβαιης κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της εξαέρωσης της ΛΑΕ.

Παράλληλα δε, εκδηλώνεται και ένα φαινόμενο προσχωρήσεων στο κόμμα του που δεν αφορά μόνο «ρετάλια» της πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής που προσπαθούν να επιβεβαιώσουν το Εγώ τους, και ποιος ξέρει, ίσως και να κερδίσουν και κάποια έδρα, αλλά και από σοβαρότερους κατά τεκμήριο ανθρώπους, με μερικούς από τους οποίους έχουμε βρεθεί σε κοινούς αγώνες στον χώρο του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου.

Η ανάδυση της κίνησης Βαρουφάκη, με όλο το μηντιακό ταρατατζούμ που τη συνοδεύει, αποτελεί μια προσπάθεια «να τοποθετηθεί» μια ελεγχόμενη από το διεθνές και εγχώριο σύστημα πολιτική κίνηση η οποία θα μπορέσει να ελέγξει και να αποπροσανατολίσει δυνάμεις που αναπόφευκτα θα απελευθερωθούν από την αποδρομή του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τον ίδιο τρόπο που γίνεται προσπάθεια –ενίοτε από τις ίδιες δυνάμεις– να ελεγχθεί και ο χώρος του δεξιού πατριωτισμού, από την «Ελληνική Λύση» του Βελόπουλου.

Ταυτόχρονα, αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα κόμμα που θα εκφράζει προνομιακά τις αντιλήψεις ενός μεγάλου μέρους της πιο παγκοσμιοποιημένης πτέρυγας του πολυεθνικού κεφαλαίου, κατ’ εξοχήν ιδεολογικός εκπρόσωπος του οποίου έχει αναδειχθεί, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ο Τζωρτζ Σόρος.

Και γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε σοβαρότερα με το σχετικό φαινόμενο, που μοιάζει εξάλλου να επαναλαμβάνει το εγχείρημα «Ποτάμι», σε πιο «αντιμνημονιακή» και διεθνοποιημένη/γκλάμουρ εκδοχή.

Στο κείμενο που ακολουθεί, θα αποπειραθώ μια πρώτη προσέγγιση των θέσεων του βαρουφάκειου σχηματισμού σε ό,τι αφορά στα εθνικά θέματα, ενώ θα ακολουθήσουν και αλλά που θα επικεντρωθούν στο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που επιλέγει.

Μακεδονικό: Εθνομηδενισμός και παχυλή άγνοια

Όπως έχουμε καταδείξει, η καθυστερημένη επαναφορά των κομμουνιστογενών μυθευμάτων του Μεσοπολέμου, σχετικά με το ζήτημα των Σλάβων των Σκοπίων, συνέβαλε αποφασιστικά στην υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, και αποτέλεσε το ιδεολογικό υπόβαθρο του εγχειρήματος των Κοτζιά-Τσίπρα. Εν τούτοις, η χρήση των σχετικών μυθευμάτων δεν περιορίζεται σε μια mainstream Αριστερά, αλλά επεκτείνεται και στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο, όλων των τάσεων, από την Αριστερά έως τη Δεξιά. Αυτά τα μυθεύματα εγκολπώνεται με τον τρόπο του και μια αριστερο-φιλελεύθερη –κωμικών συμπαραδηλώσεων αλλά τραγικών επιπτώσεων για τον ελληνικό λαό– φιγούρα, όπως ο «Γιάνης» Βαρουφάκης.

Στην παρέμβαση του, στην Εφημερίδα των Συντακτών, επιστρατεύει, εκτός από τον εθνομηδενισμό του, την παχυλή του άγνοια επί του θέματος – όπως συμβαίνει εξάλλου με όλα τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται.

Υποστηρίζει συναφώς, και ενάντια σε κάθε έννοια ιστορικής αλήθειας, πως «Η γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας δεν είναι σήμερα ελληνική, αλλά μοιράζεται μεταξύ τουλάχιστον τριών κρατών (ένα εκ των οποίων η Ελλάδα)». Και συνεχίζει επ’ αυτού: «Το δικαίωμα (όχι βέβαια την υποχρέωση) στον αυτοπροσδιορισμό “Μακεδόνας” το έχουν όσοι ζουν ή μεγάλωσαν στην περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας. Όπερ μεθερμηνευόμενον, και οι κάτοικοι των Σκοπίων, του Τετόβου, χωριών και πόλεων της Βουλγαρίας που εμπίπτουν στην περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας»^[1].

Ο Βαρουφάκης, άθελά του, εξαιτίας της άγνοιάς του, υπονομεύει τα κεντρικά επιχειρήματα των «μακεδονιστών» της Αριστεράς που τον φιλοξενούν στην εφημερίδα τους. Διότι αυτοί γνωρίζουν πως η περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας ανήκει κατά 90% στη σημερινή Ελλάδα. Γι’ αυτό και όλη η προσπάθεια του ελληνικού μακεδονισμού, από το… 1924 και μετά, με την περιβόητη απόφαση του ΚΚΕ, συνίσταται στην αποσύνδεση της αρχαίας Μακεδονίας από τη σημερινή. Γι’ αυτούς, το σημαντικό δεν είναι η σχέση της σημερινής Μακεδονίας με την αρχαία, από την οποία θα πρέπει να αποσυνδεθεί οριστικά και τελεσίδικα, αλλά η «Νέα Μακεδονία». Και αυτή, στη σύγχρονη μετα-οθωμανική πραγματικότητα, δεν περιλαμβάνει μόνο την αρχαία Μακεδονία αλλά μια πολύ ευρύτερη περιοχή, ανάμεσά τους και τα Σκόπια – σύμφωνα με τη γεωγραφία που κατασκεύασαν οι Βούλγαροι και ο Τίτο, για να μπορούν να αμφισβητούν την ελληνική Μακεδονία.

Στηριγμένος στα συμπεράσματα που αντλεί από την άγνοιά του και επιστρατεύοντας τον ανέξοδο δικαιωματισμό του, επικρίνει για «ρατσισμό» και «υστερία» τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων: «Το να απαιτείται ελληνική άδεια για τη χρήση του όρου Μακεδονία σε πόλεις και κρατικές οντότητες στη γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας, όπου ζουν μη Έλληνες, που όμως νιώθουν Μακεδόνες, συγκρούεται με τη λογική και υπερβαίνει τα όρια του ρατσισμού». «Τα καμώματα των “Σκοπιανών” (με τους Μεγάλους Αλεξάνδρους και τον χυδαίο αλυτρωτισμό τους) τα έβλεπα –και τα βλέπω– με αποστροφή και ειρωνεία. Το ίδιο ακριβώς όμως ένιωθα βλέποντας τα δικά μας καμώματα και τις υστερίες»^[2].

Και πάντα ανοιχτοχέρης στον ναρκισσισμό του είναι έτοιμος να τους παραχωρήσει και την… Αθήνα, όπως το έκανε για τη Μακεδονία ο Κώστας Ζουράρις, το 1991, στα πλαίσια της αυτοκρατορικής του μεγαθυμίας, όταν τόνιζε πως, ως «αριστοκράτες, μπορούμε να επιτρέψουμε στους Σκοπιανούς να πάρουν όποιο όνομα θέλουν»· αυτά βέβαια πριν κάνει την καριέρα του ως «μακεδονομάχος». Και δυστυχώς, ο Βαρουφάκης έχει κάνει ήδη πολύ μεγαλύτερη ζημιά από τον τότε ομοτράπεζό του στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Κλείνει λοιπόν, ως άξιος κωμικός παραδοξολόγος, την τοποθέτησή του επί του Μακεδονικού με τα ακόλουθα:

«Ευχόμουν να είμαστε, ως λαός, υπεράνω –να έχουμε το σθένος και την αρετή να αντιδράσουμε στους εθνικιστές της γείτονος με χιούμορ–, να λέμε: “Αν θέλετε να ονομάζεστε Κλίγκον (σ.σ.: οι εχθροί του Κάπτεν Κερκ στο… Σταρ Τρεκ)”, δεν έχουμε αντίρρηση. Αν θέλετε να δανειστείτε το “Δημοκρατία των Αθηνών ή της Σπάρτης” ή ό,τι άλλο, κοπιάστε”».[3]

Και βέβαια ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο «φίλος» του, ο Τζωρτζ Σόρος, υπήρξε, επί δεκαετίες, ο βασικός σπόνσορας της δημιουργίας και της επιβίωσης του κρατικού μορφώματος του μακεδονισμού των Σκοπίων.

Η Ελλάδα, η Τουρκία και η Κύπρος

Δυστυχώς όμως, ο εθνομηδενισμός του Βαρουφάκη δεν οφείλεται απλώς στην άγνοιά του ούτε είναι συγκυριακός. Θαυμάζει την Τουρκία ως παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή και μας καλεί να καταργήσουμε τα σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες. Έτσι μας πληροφορεί ότι «θέση του ΜέΡΑ25 είναι πως…, η εκ προοιμίου απόρριψη από την ελληνική πλευρά προτάσεων συνεργασίας με την Τουρκία, που θα ωφελούσε τον τουρκικό λαό, αποτελεί μεγάλο δώρο για τον Ερντογάν και το Βαθύ Τουρκικό Κράτος»[4]. «Παραδείγματος χάριν, η συμφωνία για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου με το Ισραήλ… αποκλείοντας την Τουρκία δίνει το δικαίωμα στον Ερντογάν να παρουσιάζει την Ελλάδα στον τουρκικό λαό ως εχθρό του, ενισχύοντας έτσι την ένταση στο Αιγαίο».

«Το ΜέΡΑ25 θεωρεί παράλογο κι επικίνδυνο το δέσιμο της χώρας στο άρμα του Ισραήλ και των αμερικανικών πολυεθνικών εταιρειών πετρελαίου, αφήνοντας παράλληλα την Τουρκία και άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου έξω από τις συμφωνίες συνεκμετάλλευσης στα ανοικτά της Μεσογείου.»

Έτσι δικαιολογεί απροκάλυπτα την τουρκική αμφισβήτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας της Ελλάδας και της Κύπρου, προχωρώντας πιο πέρα και από τον Κατρούγκαλο στην αποδοχή των τουρκικών διεκδικήσεων, σε μια στιγμή που η Τουρκία οξύνει την επιθετικότητά της εναντίον της Ελλάδας και μας απειλεί ανοικτά ακόμα και με πόλεμο. Και βέβαια, το φύλο συκής που παρασύρει αρκετούς είναι η αντι-ισραηλινή, αντι-Τραμπ, ακόμα και φιλο-ιρανική φρασεολογία του. Διαβάζουμε και πάλι από το πρόγραμμά του :

Το ΜέΡΑ25 σημειώνει πως, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, οι εντάσεις αυξάνονται επικίνδυνα, κι όχι μόνο λόγω της γνωστής τακτικής της Τουρκίας. Η κυβέρνηση Τραμπ βάζει στόχο την κατάρρευση του Ιρανικού καθεστώτος την ώρα που, δυστυχώς, τα μόνα κράτη τα οποία παραμένουν εν λειτουργία και διατηρούν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν στην περιοχή (ιδίως μετά την κατάρρευση της πάλαι ποτέ υπολογίσιμης Αιγύπτου) είναι το Ιράν και η Τουρκία.

Διαβάζοντας αυτές τις τοποθετήσεις, πολλοί θα μπορούσαν να υποθέσουν πως ο Βαρουφάκης ακολουθεί τη ρωσική γραμμή της στήριξης στο Ιράν και την Τουρκία, καθώς μάλιστα δεν αναφέρει τσιμουδιά για τη Ρωσία και τον Πούτιν. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, «…ο κ. Βαρουφάκης, στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας στη Γερμανία και που είναι εντελώς άγνωστες στο ελληνικό κοινό, περιλαμβανομένων των πιθανών ψηφοφόρων του Diem. Μιλώντας εκεί σε debate, απεκάλεσε μεταξύ άλλων “εγκληματία πολέμου” τον Πρόεδρο της Ρωσίας και του απέδωσε την πρόθεση “υπονόμευσης” της ευρωπαϊκής και αμερικανικής δημοκρατίας!»[5]

Αν λοιπόν και ο Πούτιν είναι «εγκληματίας πολέμου», τότε πώς εξηγούνται οι τοποθετήσεις του Βαρουφάκη και του κόμματός του εναντίον του Ισραήλ, του Τραμπ και των πετρελαϊκών πολυεθνικών; Μόνο εάν αναφερθούμε σε ένα άλλο τμήμα του αμερικανικού κεφαλαίου και της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, με την οποία εξάλλου είναι γνωστοί οι δεσμοί του Βαρουφάκη, ήδη από την «αντιμνημονιακή» και δραχμική περίοδό του, όταν ξημεροβραδιαζόταν με τους Γκαλμπραίηθ, Στίγκλιτς και άλλους εκφραστές της πολιτικής Ομπάμα-Σόρος. Εκείνο το τμήμα του κεφαλαίου που συνδέεται με τη «νέα οικονομία» των πολυεθνικών της πληροφορικής και του διαδικτύου και είναι ενάντιο στους πετρελαιάδες, τον Τραμπ, τον Νετανιάχου και τον… Πούτιν· που είναι αντίθετο με την πολιτική Τραμπ στο Ιράν και θέλει τη διατήρηση της Τουρκίας στο εσωτερικό του δυτικού συστήματος. Και πάλι, ένας άνθρωπος εκπροσωπεί πιο ολοκληρωμένα αυτή τη στρατηγική και το όνομα αυτού, Τζωρτζ Σόρος. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ο Σόρος είναι persona non grata στο Ισραήλ, για τις θέσεις του σε σχέση με το Ιράν και την Τουρκία.

Το ότι το ΜέΡΑ25 αποτελεί τον εκπρόσωπο της στρατηγικής Σόρος στην Ελλάδα καταδεικνύεται και από τις υπόλοιπες θέσεις του στα εθνικά μας θέματα. Διαβάζουμε έτσι τις θέσεις του για το Κυπριακό:

Το ΜέΡΑ25 σημειώνει ότι τρεις είναι οι παράγοντες που σταματούν την επίλυση του Κυπριακού: (1) Το Τουρκικό Βαθύ Κράτος. (2) Οι ιμπεριαλιστικές βλέψεις ΗΠΑ και Βρετανίας…. (3) Η εκτεταμένη αίσθηση ανωτερότητας μιας ισχυρής μειοψηφίας ελληνοκυπρίων που, ενδόμυχα, δεν θέλουν πραγματικά να μοιραστούν την εξουσία με τουρκοκύπριους.

Το ΜέΡΑ25 τάσσεται υπέρ της ομοσπονδοποίησης στη βάση της πολιτικής ένωσης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, με κοινά ψηφοδέλτια που θα απαρτίζονται από μέλη και των δύο κοινοτήτων… Κάτι τέτοιο θα βοηθούσε τις δύο κοινότητες να ενωθούν σε πολιτικό επίπεδο, πέρα και πάνω από τις εθνικές και θρησκευτικές τους διαφορές.

Έτσι, αντίπαλος του Κυπριακού ελληνισμού δεν είναι η Τουρκία, που κατέχει και εκβιάζει την Κύπρο, αλλά το «τουρκικό βαθύ κράτος», κατά τον ίδιο τρόπο που παλαιότερα κάποιοι άλλοι αναφέρονταν στον «κακό κεμαλισμό» για να αθωώσουν τον Ερντογάν. Και βέβαια, «μια ισχυρή μειοψηφία ελληνοκυπρίων» (δηλαδή η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων) που δεν αποδέχεται την Κατοχή και την εθνοκάθαρση που έχει πραγματοποιήσει η τουρκική εισβολή. Και προφανώς, η λύση που προτείνει είναι η Ομοσπονδία και η «πολιτική ένωση» των δύο κοινοτήτων, που τόσα χρόνια προσπαθούν να επιβάλουν οι… Αμερικανοί και Εγγλέζοι «ιμπεριαλιστές»!

Μετανάστευση-Μειονότητες-Άμυνα

Και το πρόγραμμα της αποσύνθεσης του ελληνισμού το οποίο προωθεί συστηματικά ο Σόρος στην Κύπρο, στα ελληνοτουρκικά, στη Μακεδονία ολοκληρώνεται με την στάση απέναντι στο μεταναστευτικό, τις μειονότητες και την εθνική άμυνα: Η Ελλάδα πρέπει να έχει ανοικτά τα σύνορά της και να αποδεχτεί τον σταδιακό εποικισμό της, διότι «ξέρει ότι τα τείχη, τα συρματοπλέγματα και οι φράκτες στα σύνορα δεν ταιριάζουν σε περήφανους λαούς με αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια». Στην ίδια κατεύθυνση πρέπει να ολοκληρώσει τη διάλυση της εθνικής της συνοχής σε μια «Ελλάδα και μια Ευρώπη των περιφερειών, των εθνοτήτων, των διαφορετικών φιλοσοφικών πεποιθήσεων, των διαφορετικών γλωσσών και πολιτισμών, του αυτο-προσδιορισμού ατόμων και ομάδων». Και μια και μιλάμε για αυτοπροσδιορισμό, «Το ΜέΡΑ25 δεσμεύεται (γ) ως προς τη μειονότητα της Θράκης, τη δημιουργία συστήματος εκλογής/επιλογής των μουφτήδων από εκλεκτορικό Σώμα της ίδιας της μειονότητας και, συνεπακόλουθα, διορισμός των επιλεγέντων εκ μέρους της Πολιτείας».

Αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα, δηλαδή να μεταβάλει τη μειονότητα, μέσω της εκλογής των μουφτήδων, σε χωριστή κοινότητα, πρώτο βήμα για την οριστική διεκδίκηση του «αυτοπροσδιορισμού» της, δηλαδή ακόμα και της απόσχισής της από την Ελλάδα, θα το κάνει ο «θαρραλέος Γιάνης».

Και φυσικά, αφού θα έχει μείνει απροστάτευτη στα σύνορά της, θα έχει προωθήσει τα αποσχιστικά σχέδια των Τούρκων στη Θράκη, θα τους έχει παραχωρήσει την Κύπρο και το Αιγαίο, άραγε τι «τα θέλουμε τα όπλα» και δεν «τα κάνουμε κομπιούτερ να δουλεύει η γκλαμουριά»; Δοθέντος μάλιστα ότι η κατάσταση της οικονομίας «δεν επιτρέπει την διατήρηση της ετήσιας δαπάνης του 2% του ΑΕΠ για την άμυνα», η Ελλάδα θα πρέπει να μείνει και αμυντικά απροστάτευτη. Προφανώς, στην ίδια κατεύθυνση θα πρέπει να καταργηθεί η στρατιωτική θητεία αλλά «έως την κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, το ΜέΡΑ25 θα υπαγάγει τον θεσμό της εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας σε μη στρατιωτική αρχή εκτός της δικαιοδοσίας του Υπουργείου Άμυνας και θα εξισώσει την διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας με τη στρατιωτική».

Αν όλα αυτά δεν αρκούν σε όλους εκείνους που έτρεξαν, ή είναι ήδη έτοιμοι να προστρέξουν, κάτω από τη σκέπη του Βαρουφάκη(!), alias…, τότε τίποτε δεν πρόκειται να τους σταματήσει, ούτε οι μπαρούφες του περί οικονομίας, ούτε το κοινωνικό του πρότυπο που παραπέμπει στον… μετάνθρωπο. Αλλά γι’ αυτά θα επανέλθουμε.

[1] Γιάννης Βαρουφάκης, «Πατριωτικό καθήκον η υπέρβαση του “Μακεδονικού”», 13.01.2018, www.efsyn.gr/stiles/apopseis/136620_patriotiko-kathikon-i-yperbasi-toy-makedonikoy

[2] Γιάννης Βαρουφάκης, ό.π., «Πατριωτικό καθήκον…»

[3] Γιάννης Βαρουφάκης, ό.π., «Πατριωτικό καθήκον…»

[4] ΜέΡΑ25, Θέσεις, κεφ. «Διεθνείς σχέσεις – Άμυνα» https://mera25.gr/diethneis-sxeseis-amyna/. Όλα τα αποσπάσματα του ΜέΡΑ25 που ακολουθούν προέρχονται από το ίδιο κείμενο.

[5] Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, «Οι εξωφρενικές δηλώσεις Βαρουφάκη για Πούτιν-Ρωσία κι ο “αμερικανικός ΣΥΡΙΖΑ”», 25 Μαΐου 2019. http://infognomonpolitics.blogspot.com/2019/05/blog-post_814.html

Πηγή