Τα δραματικά γεγονότα στη Βόρειο Ήπειρο συγκλόνισαν το πανελλήνιο, εννοώ το λαό και όχι τις εξουσίες, πολιτικές ή εκκλησιαστικές, ντόπιες ή ξένες, πλην ολίγων κατά την βιωματική ρήση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος διωκόμενος μέχρι θανάτου από έναν φθονερό επίσκοπο τον Αλεξανδρείας Θεόφιλο, εξορίστηκε στα βάθη της Αρμενίας από
την πολιτική εξουσία χωρίς να κληθεί για απολογία στις συκοφαντίες που
του προσήψαν φοβούμενοι την οργή του λαού που λάτρευε τον Άγιο, εξ ου
και ως ληστρική σύνοδος έμεινε στην ιστορία.
Οι ολίγοι όμως υπάρχουν πάντοτε και
είναι αυτοί που θυσιάζονται για του Χριστού την πίστη την αγία και της
πατρίδος την ελευθερία. Αυτοί οι ολίγοι πάντοτε υπάρχουν, είναι οι Άγιοι
και οι ήρωες, οι οποίοι είναι και οι αληθινοί ηγέτες, χάριν σε αυτούς
προχωρεί η ιστορία σε ευθύγραμμη πορεία για να φθάσει στο τέλος που
ώρισε ο Μεγαλοδύναμος Θεός, η Αγία Τριάδα!
Ένας τέτοιος ήρωας είναι και ο Βορειοηπειρώτης Κωνσταντίνος Κατσίφας. Τον
σκότωσε η διεφθαρμένη πολιτική εξουσία του Ράμα γιατί ύψωσε το ανάστημά
του μαζί με την Ελληνική σημαία και βροντοφώναξε ότι είναι Έλληνας και
αγαπά τη πατρίδα του!
Κωνσταντίνε, ο απλός Ελληνικός λαός θαύμασε όχι μόνο εσένα αλλά και τους γονείς σου που
δήλωσαν γεμάτοι από χαρμολύπη ότι είναι υπερήφανοι για σένα. «Μπράβο
ήρωά μας» δήλωσαν και οι δύο με ένα στόμα. Τώρα αναπαύεσαι μαζί με όλα
τα παλληκάρια που έπεσαν ηρωικά στα αγιασμένα Ελληνικά χώματα της
Βορείου Ηπείρου που οι «προστάτιδες δυνάμεις» παρεχώρησαν στο κράτος της
Αλβανίας για τους δικούς τους πονηρούς λόγους…. ως συνήθως πράττουν για
να επιβεβαιώσουν ακόμη μια φορά ότι «αγαπούν την Ελλάδα αλλά όχι τους Έλληνες».
Στους ολίγους, κατά την Χρυσοστομική έκφραση που
ομολογούν και πράττουν κατά Χριστόν, και δεν φοβούνται να υψώσουν το
ανάστημά τους και να υπερασπιστούν την ορθοδοξία και την πατρίδα τους,
την Ελλάδα, κατατάσσεται και ο μακαριστός επίσκοπος Κονίτσης και Δρυινουπόλεως Σεβαστιανός, που
είχα την τύχη να τον γνωρίσω διά ζώσης σε ένα θεολογικό συνέδριο, στην
Καβάλα, όπου ύψωσε τη φωνή του ως άλλος Παπαφλέσσας και μίλησε για το
διωγμό του κομμουνιστικού αθέου καθεστώτος του Χότζα που υφίστατο τότε
η ορθόδοξη εθνική μειονότητα των Βορειοηπειρωτών.
Έκτοτε ως καθηγήτρια θεολόγος δραστηριοποιήθηκα εθνικά, χάριν αυτού του επισκόπου, και άρχισα να μιλώ στα τμήματα όπου δίδασκα, στο 3ο λύκειο
Σερρών, και να ενημερώνω τους μαθητές μου για τον διωγμό του άθεου
καθεστώτος εναντίον του αλβανικού λαού και δη των ορθοδόξων Ελλήνων. Και
ήταν τότε που ο μακαριστός επίσκοπος Σερρών, Μάξιμος, κάλεσε στην πόλη
μας τον εθνεγέρτη Σεβαστιανό να μιλήσει. Οι μαθητές μου, όσοι
παρακολούθησαν, ενθουσιάστηκαν και αφυπνίστηκαν εθνικά και θρησκευτικά.
Βέβαια, πρέπει να πω ότι τότε μόλις είχε αρχίσει η πλύση εγκεφάλου στα
λύκεια και γυμνάσια για τον αφελληνισμό και αποορθοδοξοποίηση των μαθητών, ωστόσο
όμως τα βιβλία ακόμη δεν είχαν αλλάξει. Υπήρχε παράγραφος στο βιβλίο
θρησκευτικών Β΄ Λυκείου που μιλούσε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και
επομένως η δραστηριότητά μου ήταν κατοχυρωμένη από την διδακτέα ύλη του
μαθήματός μου.
Τον επίσκοπο Σεβαστιανό είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά στη συνέχεια στην οικία του πατρός Θεοδώρου Ζήση,
τότε καθηγητή στη θεολογική σχολή Θεσσαλονίκης, στο μάθημα της
πατρολογίας, και ήταν τότε που τον ρώτησα, εν τη απλότητί μου για να μην
πω αφέλειά μου, γιατί
δεν κάνουν το ίδιο και οι άλλοι επίσκοποι της Εκκλησίας και πήρα την
απάντηση «Αυτή είναι η αμαρτία της Διοικούσης Εκκλησίας, παιδί μου».
Το είπε βέβαια με πολύ λύπη και εγώ με την ίδια αφέλεια ξαναρώτησα
γιατί δεν βγαίνει τουλάχιστον στην τηλεόραση, για να προσγειωθώ
επιτέλους στην σκληρή πραγματικότητα ότι ο γραικυλισμός είναι η αρρώστια των εξουσιών στην Ελλάδα πλην ολίγων τους οποίους ή σκοτώνουν (όρα Καποδίστρια) ή απομονώνουν και δυσφημούν όπως σήμερα με τον πατέρα Θεόδωρο Ζήση τον μπροστάρη με
λόγια και έργα εναντίων του οικουμενισμού, και τους ολίγους μεν
αριθμητικά που τον ακολουθούν, αλλά δυνατούς ώστε να κατορθώσουν να
περάσουν τον «Ρουβίκωνα ποταμό» και να έχουν την φρόνηση και σοφία να
διακρίνουν το φως από το σκοτάδι, την κατά Χριστό αλήθεια από το ψέμα
και απάτη που πλασάρουν οι πολλοί και πλανεμένοι.
Χωρίς Θεό το παν επιτρέπεται…. Τάδε έφη ο Ντοστογέφσκυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου