Του Μανώλη Κείου
Ποια είναι η πραγματική αντιπαράθεση που κρύβεται πίσω από το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα; Μια πρώτη απάντηση θα μπορούσε να ήταν ο νέος “ψυχρός πόλεμος” ΗΠΑ-Ρωσίας.
Είναι όμως μόνο αυτό;

Η Ευρώπη χωρίζεται ανάμεσα στον ρ/καθολικισμό και την Ορθοδοξία. Ναι, αλλά ποιά Ορθοδοξία; Την Ρωσική ή την Φαναριώτικη; Όσο δυσάρεστο κι αν είναι να διακρίνονται οι «Ορθοδοξίες” η δεύτερη έχει εναγκαλιστεί τα τελευταία χρόνια τις πρακτικές του Βατικανού και με συμπροσευχές, συλλείτουργα και άλλες οικουμενιστικές μεθόδους δείχνει ένα αν μη τι άλλο αποκρουστικό προφιλ.
Και οι Ρώσοι βέβαια, κυρίως μετά την συνάντηση Φραγκίσκου-Κύριλλου στην Αβάνα προ διετίας, έχουν ανοίξει συνεχή δίαυλο επικοινωνίας με την Αγία Έδρα.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί σύντομα να προκαλέσει την αποσύνθεση της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σε μια
Ουκρανία που το παπικό στοιχείο είναι έντονο με την παρουσία των Ουνιτών.
Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελείται από ξεχωριστές αυτοκέφαλες εκκλησίες. Η απειλή για σχίσμα είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Με αγωνία αναμένουμε σήμερα τι θα αποφασίσει η Σύνοδος του Ρωσικού Πατριαρχείου.
Αν η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία αποφασίσει να αντισταθεί εμπράκτως και να κάνει πράξη την απειλή για διακοπή κοινωνίας με την Κωνσταντινούπολη, οι άλλες ορθόδοξες εκκλησίες θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της διατήρησης καλών σχέσεων με τον Βαρθολομαίο και την Ουκρανία ή με τη Ρωσία.
Όμως, η πλευρά που στην πραγματικότητα θα ωφεληθεί
περισσότερο από μια απευχόμενη διάσπαση του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης και του Πατριαρχείου Μόσχας είναι η Ρωμαιοκαθολική! Ιδίως σε μια περίοδο που αντιμετωπίζει τα δικά της σοβαρότατα προβλήματα με τα σκάνδαλα.
Οι Ανατολικές Ορθόδοξες Εκκλησίες χωρίστηκαν από την Ρ/Καθολική τον 11ο αιώνα. Η Ρωμαιοκαθολική πλευρά προσπαθεί να φέρει τον ανατολικό ορθόδοξο κόσμο πίσω στην κυριαρχία της από τη δεκαετία του ’70. Αλλά οι διαπραγματεύσεις έχουν μπλοκάρει κυρίως στην ορθόδοξη άρνηση αποδοχής της εξουσίας του Πάπα. Το 2007 το περιβόητο έγγραφο της Ραβέννας, σχετικά με το πρωτείο του πάπα προκάλεσε αναταραχή. Η Ρωσική Ορθόδοξη Αντιπροσωπεία αρνήθηκε να εγκρίνει το Έγγραφο της Ραβέννας.
Εάν η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία καταρρεύσει με αφορμή το ουκρανικό, η φιλορωσική (σλαβική και μη) φατρία πιθανότατα θα πλησιάσει τη Μόσχα, ενώ οι υποστηρικτές της Κωνσταντινούπολης θα κάνουν ένα βήμα πιο κοντά στη Ρώμη.
Για περισσότερα από 40 χρόνια, μέχρι το θάνατό του το 1986, ο γνωστός θεολόγος και τηλεευαγγελιστής Herbert W. Armstrong (καποιοι τον παραδέχονται ως σύγχρονο Απόστολο) προέβλεψε ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θα τραβούσε πίσω στην κυριαρχία της την προτεσταντική και την ανατολική ορθόδοξη κόρη της, καθώς ανέβαινε για να κυριαρχήσει σε μια ενωμένη Ευρώπη.
Αυτή η πρόβλεψη βασίστηκε σε μια προφητεία στον Ησαΐα 47, η οποία περιγράφει μια εκκλησία που ονομάζεται «η κυρία των βασιλείων» που έχει εξουσία σε πολλά έθνη. Ωστόσο, αυτή η εκκλησία διαμαρτύρεται για τις κόρες εκκλησίες που έχουν χωριστεί. Ο Προφήτης Ησαΐας δηλώνει ότι αυτές οι κόρες της διαμαρτυρίας θα επανέλθουν υπό τον έλεγχο της μητέρας τους. Αυτή η μητέρα θα ανέλθει σε εξέχουσα θέση στο τέλος του χρόνου, ασκώντας μεγάλη επιρροή σε μια ευρωπαϊκή υπερδύναμη.
Η Ρωμαιοκαθολική ηγεσία έχει υπογράψει συμφωνίες με Ορθόδοξους, Λουθηρανούς, Κόπτες, Μεθοδιστές, Αγγλικανούς και πολλές άλλες θρησκευτικές ομάδες στην προσπάθειά της να ενοποιήσει τον κόσμο και ειδικά την Ευρώπη υπό τον έλεγχό της. Οι πολιτικοεκκλησιαστικές εντάσεις για την Ουκρανία μπορεί να αποτελέσουν εμπόδιο στις προσπάθειες του Βατικανού να “κερδίσει” εκ νέου την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά δεν θα σταματήσουν την απορρόφηση από την Ρώμη κάποιων άλλων Ανατολικών Ορθόδοξων Εκκλησιών. Ακριβώς όπως η Ανατολική Ευρώπη διαιρείται μεταξύ μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό την ηγεσία της Γερμανίας και μιας ρωσικής ηγεσίας της ευρασιατικής ένωσης, έτσι “σπάει” επίσης μεταξύ της Ρ/Καθολικής Εκκλησίας, υπό την ηγεσία της Ρώμης, και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία οδηγείται όλο και περισσότερο από τη Μόσχα.
Σε κάθε περίπτωση το περίφημο καισαρικό απόφθεγμα “διαίρει και βασίλευε” από την Ρώμη προέρχεται και η Ρώμη το χρησιμοποιεί τώρα προς όφελός της ξανά…