Ἐὰν ἐρωτήσῃς ἕνα πεντάχρονο γιὰ τὸ ἐὰν πρέπῃ νὰ φιλοξενήσῃς δέκα ἀνθρώπους, ποὺ ἦρθαν ξαφνικὰ στὸ σπίτι σου γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσῃς, μὲ τὴν τρυφερή του καρδούλα, θὰ σοῦ πῆ ναί!!!
Ἐὰν ὅμως τοῦ πῇς πὼς τὸ σπίτι σου χωρᾶ δέκα (10) κι ἐσὺ θὰ βάλης ἑκατὸ (100) καὶ περιμένουν ἀκόμη χίλιοι ἀπ’ ἔξω, γιὰ νὰ εἰσέλθουν, μόλις θὰ δοῦν ἀνοικτὴ τὴν πόρτα, τί ἀκριβῶς περιμένεις νά σοῦ πῇ;
Ἡ αὐθόρμητος ἐρώτησις-ἀπάντησις εἶναι: καί ποῦ θά τούς βάλης;
Σήμερα λοιπὸν ποὺ στὴν τελείως ἀνοχύρωτη Ἑλλάδα μπαίνουν 3000 ἄτομα ἡμερησίως, ἡ ἐρώτησις ποὺ προκύπτει καὶ ποὺ τὴν καταλαβαίνει ἀκόμη κι ἕνα πεντάχρονο, ἀλλὰ ὄχι ἕνας συνδικαλιστὴς «ἀλληλέγγυος» εἶναι: Καί ποῦ θά τούς βάλετε;
Θά βγοῦμε ἐμεῖς γιά νά χωρέσουν αὐτοί;
Βέβαια, ἐὰν λάβουμε ὑπ’ ὄψιν μας τὶς ἀφίσσες ποὺ κατακλύζουν τὴν Ἀθῆνα, ἀλλὰ καὶ τὴν Μυτιλήνη, ποὺ ἀναφέρουν πὼς «Ἕλληνας δὲν γεννιέσαι ἀλλὰ καταντᾶς»,
πὼς «ἡ Κύπρος δὲν εἶναι Ἑλληνική»,
πὼς «τὸ Αἰγαῖον ἀνήκει στὰ ψάρια του», οἱ ὁποῖες καὶ βρίθοῦν ἀνθελληνικοῦ μίσους, καταλαβαίνουμε πὼς αὐτὰ τὰ ὄντα, ποὺ τὶς δημιουργοῦν, εἴτε εἶναι πράκτορες, εἴτε πληρώνονται ἁδρὰ γιὰ νὰ καταστρέψουν τὴν χώρα μας καὶ τὸν λαό μας.
Αὐτὸ ποὺ δὲν καταλαβαίνω ὅμως εἶναι ἄλλο. Γιατί τόσα τσουτσέκια ὑποστηρίζουν μίαν ἄκρως ἀνθελληνική πολιτική;
Δύο τινὰ συμβαίνουν: Εἴτε πρόκειται γιὰ κοντόφθαλμα κομματόσκυλα, ποὺ ἐνῶ βλέπουν τὸ κακὸ νὰ μᾶς κτυπᾷ τὴν πόρτα καὶ νὰ μπουκάρῃ, ῥίχνοντας καὶ τὴν πόρτα μαζύ, ἀλλὰ δὲν τοὺς νοιάζει καὶ δὲν δίδουν δεκάρα οὔτε γιὰ τὴν πατρίδα οὔτε γιὰ ἐμᾶς ἀλλὰ οὔτε καὶ γιὰ τὸ μέλλον τῶν ἰδίων τῶν παιδιῶν τους, πρὸ κειμένου νὰ ἔχουν κάποιες κομματικὲς ὠφέλειες,
εἴτε πρόκειται γιὰ παντελῶς ἰδεοληπτικοὺς ἠλιθίους, ποὺ ἡ νοημοσύνη τους δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθῇ ἀκόμη καὶ μὲ τὴν νοημοσύνη ἑνὸς πεντάχρονου.
Συζητᾶμε δῆλαδὴ γιὰ καμμένα μυαλά…
Ποῦ εὑρέθησαν τόσοι βρέ παιδιά;
Εὐστρατία Σουραβλᾶ