Ξύδι παπα-Γιώργη ξύδι …

π. Γ. ΤΣΕΤΣΗΣ ΚΑΤΑ ΓΕΩΡΓΙΑΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του θεολόγου  Ανδρέα Κυριακού

Αυτή τη φορά ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Τσέτσης τα βάζει με τη Γεωργιανή Εκκλησία. Βλέπει, εν πρώτοις, «προβοκάτσια» πίσω από την είδηση ότι οι Γεωργιανοί  επίσκοποι απορρίπτουν το κείμενο «Σχέσεις της Ορθόδοξου Εκκλησίας με τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον». Ισχυρό του χαρτί αποτελεί ένα σημείωμα στο Facebook από την κα Ταμάρα Γρεντζελίντζε, πρώην στέλεχος του «ΠΣΕ». Η κυρία αυτή μιλά για παραπομπή του εν λόγω θέματος, όπως και του θέματος του γάμου, σε ομάδα θεολόγων που θα παρουσιάσουν στην ιεραρχία της Γεωργίας τα πορίσματά τους μετά το Πάσχα. 

Όμως αυτό, ευλόγως, δεν καθησυχάζει τον π. Γ. Τσέτση γι’ αυτό ζητά  επίσημη ανακοίνωση της Γεωργιανής Εκκλησίας επί τούτου. Αφού ΔΕΝ είναι ούτε αυτός τόσο βέβαιος πώς μιλά για «προβοκάτσια»; Γιατί δεν ζήτησε επίσημη ενημέρωση για να «κολλήσει στον τοίχο» τους αντιοικουμενιστές; 

Δεν τον αναπαύουν οι Γεωργιανοί επίσκοποι. Δεν το κρύβει και τους χαρακτηρίζει «πείσμονες και σχολαστικούς», που με τη συμπεριφορά τους «ερεθίζουν και δημιουργούν αδιέξοδα». Ασφαλώς η προσκόλληση σε Ορθόδοξες θέσεις ερεθίζει τους οικουμενιστές, που σε όλα κάνουν εκπτώσεις και θεωρούν, συν τοις άλλοις, τον αιρετικό Παπισμό «αδελφήν Εκκλησίαν της πρεσβυτέρας Ρώμης»!!!. Δεν τους χειροκροτεί (αυτό έλειπε) για την εμμονή τους στις Ορθόδοξες παραδόσεις αλλά τους «ρίχνει λάσπη» αποφαινόμενος ότι όλ’ αυτά τα κάνουν κινούμενοι από πολιτικές σκοπιμότητες. 

Το ίδιο λέγει και για την αποχώρηση της Εκκλησίας αυτής από το κακόφημο «ΠΣΕ» στα 1997. Μας λέγει ότι είναι η πτώση του κομμουνισμού που την ανάγκασε να εγκαταλείψει το «ΠΣΕ». Μα το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» κατέρρευσε στα 1991 κι η Εκκλησία της Γεωργίας απελάκτισε το «ΠΣΕ» στα 1997. Αν τα πράγματα ήταν όπως τα λέει ο π. Γ. Τσέτσης έπρεπε να φύγουν από την πανσπερμία των αιρέσεων του «ΠΣΕ» την επομένη της πτώσεως του κομμουνισμού. 

Εύχομαι ο φόβος του π. Γ. Τσέτση (και των λοιπών της ομηγύρεως των οικουμενιστών) να γίνει πραγματικότης και να «τορπιλλίσουν» οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Γεωργίας τα σχέδιά τους στην Πανορθόδοξη Σύνοδο. Ο φόβος των Γεωργιανών κάνει τον π. Γ. Τσέτση να μη συγκρατείται καθόλου στο τέλος του άρθρου  του και να μιλά για «θεμελιοκρατικούς» (ηγούν φονταμενταλιστικούς) κύκλους που κρατάνε τη Γεωργιανή Εκκλησία στο μεσαίωνα !!!

“Έχει ο καιρός γυρίσματα!” λέγει η παροιμία. “Μα όλα για μένα σφάλλασιν και πάσιν άνω κάτω, για με ξαναγεννήθηκεν η φύση των πραμάτω”, λέγει ο Ερωτόκριτος. 

 Σε ένα κείμενο, που στάζει κυριολεκτικά οικουμενιστικό δηλητήριο, και το οποίο επιγράφεται “Γεγονός ή προβοκάτσια η απόφαση της Εκκλησιας της Γεωργίας;” ο π. Γεώργιος Τσέτσης, ούτε λίγο ούτε πολύ, απευθύνεται στην Εκκλησία της Ρωσίας και την παροτρύνει να τραβήξει το αυτί της Εκκλησίας της Γεωργίας ώστε να αποδεχθεί το αιρετικό κείμενο της ε΄ Προσυνοδικής Διάσκεψης που αφορά τις σχέσεις της Ορθοδοξίας με τους αιρετικούς. Εκεί που οι Μοσχοβίτες με τους Φαναριώτες τρώγονταν σαν σκυλιά και γατιά, και ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι εξακολουθούν να αλληλουποβλέπονται θανάσιμα, τώρα για να περάσουν ένα αιρετικό κείμενο από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο προσπαθούν να αποδειχθούν γνήσια αδέλφια ομονοούντα εν κακοδοξία. 

 Σε κάθε περίπτωση δεν αντιλαμβανόμαστε ποσώς την ανησυχία του οικουμενιστή πρωτοπρεσβύτερου και των ομοφρόνων του. 
Το θέμα είναι απλό. Αν τελικά εγκριθεί το κακόδοξο κείμενο η Πανορθόδοξη Σύνοδος θα συγκαταριθμηθεί οριστικά στον κατάλογο των ληστρικών Συνόδων της Εκκλησίας. Άρα οι Οικουμενιστές -Φαναριώτες και Μοσχοβίτες και όποιοι άλλοι- πρέπει να χρωστούν χάρη στην Εκκλησία της Γεωργίας -ή και σε όποια άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία- παρεμβάλει προσκόμματα στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και απορρίψει το αιρετικό κείμενο. 

 Προς τι εξευτελίζεται, λοιπόν, ο οικουμενιστής πρωτοπρεσβύτερος και εκλιπαρεί τη βοήθεια της Μόσχας και γελά σε βάρος του ακόμη και το παρδαλό κατσίκι;