Τα Στέκια «Κλαρίνα»

«Το δημοτικό τραγούδι είναι όπως η όπερα. Στο δημοτικό τραγούδι δεν πας ν’ ακούσεις το σουξέ. Πας ν’ ακούσεις την τέλεια εκτέλεση» (Γιάννης Μητρόπουλος, Διευθυντής Mega Recording Studios).Μιλώντας για τα «κλαρίνα» μιλάμε για έναν κόσμο που μεγαλούργησε όλον το 20ο αιώνα. Δημοτικά κέντρα, πανηγύρια, καλλιτεχνικές συμπράξεις «ιερών τεράτων» (μουσικών και τραγουδιστών) και μια πλούσια δισκογραφία συνθέτουν αυτό που αποκαλείται δημοτική μουσική παράδοση. Στις αρχές της δεκαετίας του 50 η εσωτερική μετανάστευση θα στερούσε από τους επαρχιώτες της Αθήνας την απαραίτητη γι αυτούς αναφορά στις ρίζες και τους ήχους της υπαίθρου. Σταδιακά, το κέντρο της Ομόνοιας, ήλθε για να καλύψει αυτό το κενό ταυτότητας με την άφιξη των δημοτικών κέντρων που ξεπηδούσαν στους κοντινούς της δρόμους. Ο θρυλικός «Έλατος», η «Βοσκοπούλα», το «Βελούχι» η «Γκόλφω», το «Ελληνικό Χωριό» και αρκετά ακόμη θα φιλοξενούσαν εμβληματικούς τραγουδιστές και οργανοπαίκτες του δημοτικού και θα χάριζαν στους θαμώνες τους μια οικεία αίσθηση «του ανήκειν», μια μυρωδιά χωριού, μια ζώσα μνήμη. Έτσι, τα «κλαρίνα» της Ομόνοιας λειτουργούσαν σαν ιδιότυπα στέκια επιστροφής στο χωριό τα οποία δεν απευθύνονταν μόνο στους επαρχιώτες αλλά και στους ανθρώπους της πόλης οι οποίοι αναζητούσαν μια διέξοδο σε τόπους αυθεντικής λαϊκότητας.

Πρόκειται να μας μιλήσουν (με αλφαβητική σειρά) οι: Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος (κλαρίνο), Γιώτα Γρίβα (τραγουδίστρια), Δημήτρης Ζάχος (τραγουδιστής), Χριστόδουλος Ζούμπας (μουσικός-λαούτο), Γιάννης Καψάλης (τραγουδιστής), Νίκος Κούρτης (διευθύνων σύμβουλος FM Records), Ιωάννης Κατσίγιαννης (τραγουδιστής), Γιάννης Καψάλης (τραγουδιστής), Δημήτρης Μανιάτης (δημοσιογράφος), Γιάννης Μητρόπουλος (διευθυντής Mega Recording Studios), Ιωάννης Μπάρμπας (ιδιοκτήτης «Αγρίμια»), Σωτήρης Σταματελάτος (ιδιοκτήτης General Music), Γωγώ Τσαμπά (τραγουδίστρια), Μάκης Τσίκος (μουσικός), Πετρολούκας Χαλκιάς (κλαρίνο)