"Ένα βήμα πιο κοντά στον γκρεμό"... στην "κατάρρευση"... στη "συντριβή"...
Καλησπέρα!...
Για μένα δεν έχει σημασία το πως θα το ονομάσεις...για μένα σημασία έχει το τι περίπου θα βιώσω όταν συμβεί...εγώ και το παιδί μου... Έτσι...παρόλο που διαβάζω τα κείμενα σας εδώ και αρκετά χρόνια...παρόλο που ποτέ δεν τόλμησα να αναζητήσω μια συμβουλή σας...νιώθω την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας...για να αναζητήσω την εκτίμησή σας...τη γνώμη σας...την πρόβλεψη σας...
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω...όποτε μπορέσετε και βρείτε λίγο ελεύθερο χρόνο...να μου περιγράψετε το τι πιστεύετε ότι θα βιώσουμε στην Ελλάδα ως άνθρωποι και κράτος όταν έρθει η ώρα της κατάρρευσης...
Ίσως να μην θέλετε να διατυπώσετε μια τέτοιου είδους εκτίμηση...
Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη αν για οποιοδήποτε λόγο σας ενοχλεί η αναζήτησή μου...
Απλά επειδή νιώθω ότι πλησιάζει η ώρα της κατάρρευσης...και επειδή προσωπικά δεν έχω ιδέα για το πώς θα είναι αυτή η συντριβή...αναζητώ απαντήσεις...για να πολεμήσω κάπως το φόβο για το επερχόμενο άγνωστο...να προφυλάξω το παιδί μου...και εμένα...
Με εκτίμηση
Ζωή Β.
Απάντηση: Παραδείγματα κατάρρευσης είναι η χρεοκοπία της Αργεντινής πριν 14 χρόνια και η διάλυση των σοβιετικών χωρών πριν 25 χρόνια. Κλειστές τράπεζες και άδεια σουπερ μάρκετ είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό. Αν είμαστε εντός Ευρώ και ΕΕ θα αποφύγουμε κάποια δικτατορία. Σε τέτοιες καταστάσεις περισσότερο από τις ελλείψεις βασικών ειδών επώδυνη είναι η έλλειψη ασφάλειας και η διαφθορά των σωμάτων ασφαλείας και της δικαιοσύνης.
Ας ελπίσουμε πως θα την αποφύγουμε...
Γιατί είμαστε σε αδιέξοδο…
Η ελληνική κοινωνία, εκτός των άλλων, έχει το εξής βασικό πρόβλημα. Έχει περί τα 3 εκατ. συνταξιούχους και 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Συν τους εργαζόμενους στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο, που τους πληρώνει χωρίς καμιά αξιολόγηση του έργου τους.
Ακόμη και αν είχαν εργασία οι 1,5 εκατ. άνεργοι, η αναλογία θα ήταν 4 εργαζόμενοι στο ιδιωτικό προς 3 συνταξιούχους συν τους δημοσίους υπαλλήλους. Αυτή η αναλογία δεν είναι βιώσιμη. Κανονικά για κάθε συνταξιούχο αναλογούν 3-4 εργαζόμενοι.
Κατά την αριθμητική που γνωρίζω εγώ, αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί από μια μεταρρύθμιση. Θα έπρεπε δηλ. να μειωθούν οι συνταξιούχοι αναστέλλοντας όλες τις συντάξεις κάτω των 65 ή 67 ετών. Να αλλάξουν επαγγελματικές δεξιότητες 1-1,5 εκατ. άνθρωποι περίπου από το ιδιωτικό και δημόσιο τομέα από μη παραγωγικούς (εισαγωγικούς) σε παραγωγικούς (εξαγωγικούς κυρίως) τομείς. Μετά η δημιουργία προϋποθέσεων να έρθουν ξένα κεφάλαια να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας στη Ελλάδα.
Αντί για το θέμα αυτό όλοι συζητάμε περί ανέμων και υδάτων με περισπούδαστο ύφος ειδικών.
Ο Υπουργός των Οικονομικών κ. Βαρουφάκης πιστεύει πως το πρόβλημα της Ελλάδας μπορεί να λυθεί με τη ρύθμιση του χρέους και την εκτύπωση χρήματος από την ΕΚΤ.
Ο Υπουργός ανασυγκρότησης κ. Λαφαζάνης πιστεύει πως μπορεί να λυθεί το θέμα με την κρατικοποίηση της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ κλπ. Τι σημασία έχει αν είναι ιδιωτικές ή δημόσιες αν αυτοί που εργάζονται είναι λιγότεροι από αυτούς που εισπράττουν;
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ειλικρινά δεν έχω καταλάβει ποια λύση προτείνουν. Ούτε το Ποτάμι έχει απαντήσει.
Οποιαδήποτε προσπάθεια μεταρρύθμισης απέτυχε, γιατί αυτοί που ζουν σε βάρος της παραγωγικής εργασίας είναι περισσότεροι και επιβάλουν το βραχυπρόθεσμο συμφέρον τους μέσω των εκλογών. Βέβαια πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται αλλά φαίνεται να μην νοιάζονται.
Μοιραία λοιπόν εκτιμώ πως κάποια στιγμή η Ελλάδα θα καταρρεύσει και μισθοί και συντάξεις θα μηδενιστούν. Οπότε χωρίς απαιτήσεις μπορεί να ξεκινήσει μετά από 5-10 χρόνια η δημιουργία ενός άλλου μοντέλου οικονομίας που θα είναι βιώσιμο. Αν θα είναι εντός ή εκτός Ευρώ δεν μπορώ να το προβλέψω. Αν θα γίνει με ή χωρίς εμφύλιο πάλι δεν μπορώ να το προβλέψω γιατί οι άνθρωποι κάτω από αντίξοες συνθήκες βγάζουν απρόβλεπτες συμπεριφορές.
Ειλικρινά εύχομαι να κάνω λάθος ή να υπάρχει κάποια λύση που δεν την έχω φανταστεί ή οι παραπάνω πολιτικοί να έχουν δίκιο.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου