Όταν ο π. Θεόκλητος Διονυσιάτης συνάντησε τον Πεντζίκη στο Άγιον Όρος την ώρα που εκείνος έφευγε, τον ερώτησε:
«Πως περάσατε κ. Πεντζίκη στο Όρος;»
Ο Πεντζίκης του απάντησε. «Πολύ καλά, Γέροντα. Γέλασα πολύ».
Έκπληκτος ο π. Θεόκλητος του είπε: «Μα, στο Άγιον Όρος ερχόμαστε για να κλάψουμε και όχι για να γελάσουμε».
Και ο Πεντζίκης χαριτολογώντας ανταπάντησε:
«Πως μπορώ να μη γελάσω, όταν τον πρώτο μοναχό που συναντώ στην Δάφνη λέγεται Γελάσιος».
«Πως περάσατε κ. Πεντζίκη στο Όρος;»
Ο Πεντζίκης του απάντησε. «Πολύ καλά, Γέροντα. Γέλασα πολύ».
Έκπληκτος ο π. Θεόκλητος του είπε: «Μα, στο Άγιον Όρος ερχόμαστε για να κλάψουμε και όχι για να γελάσουμε».
Και ο Πεντζίκης χαριτολογώντας ανταπάντησε:
«Πως μπορώ να μη γελάσω, όταν τον πρώτο μοναχό που συναντώ στην Δάφνη λέγεται Γελάσιος».
1 σχόλιο:
Αινία σου η μνήμη γέροντα Θεόκλητε ΄΄Στό όρος ερχόμαστε για νά κλάψουμε όχι γιά νά γελάσουμε ΄΄ Δίδασκες πάντα την χαρμολύπη
Πρέσβευε υπέρ ημών καί γιά την Ελλάδα μας που τόσο αγαπούσες
Δημοσίευση σχολίου