Είναι φορές που όλα μοιάζουν βουνό…και άλλες πάλι με ξάστερο ουρανό…
Αυτό που νιώθεις θηλειά στο λαιμό…γίνεται περιδέραιο γεμάτο χρυσό…
Και η απώλεια που ζεις…
Τώρα πια έμεινε μόνο ένας δεσμός με εκείνον τον τόπο στους πρόποδες του Ιτάμου.
Δύσκολος ο γυρισμός. Πόσες ευκαιρίες πρέπει να χρεωθείς μέχρι να καταλάβεις το αυτονόητο;
Η ζωή τελικά είναι τοκογλύφος...και η Ελλάδα ένας μύθος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου